Ο Νίκος Καζαντζάκης ήταν το πρότυπο για τον Μανώλη Μαρκάκη. Απ’ τα πρώτα γυμνασιακά του χρόνια άρχισε να διαβάζει και να ξαναδιαβάζει το ένα βιβλίο του μετά το άλλο, θέλοντας να μπει στο πνεύμα και τη σκέψη του. Παρακολουθούσε τις δημοσιεύσεις στον τύπο, συναντιόταν με συγγενείς του: Λευτέρη και Στέλιο Αλεξίου (αδελφό και ανιψιό) της Γαλάτειας και Έλλης Αλεξίου, και με άλλους ανθρώπους που τον είχαν γνωρίσει, για να μαθαίνει από πρώτο χέρι οτιδήποτε σχετιζόταν με αυτόν. Αρκετές από τις πληροφορίες του δεν είχαν δει το φως της δημοσιότητας.
Όσο για μένα, είχα και μια επί πλέον δυνατότητα να μάθω κάτι παραπάνω επειδή η μητέρα μου, όχι μόνο συνδέετο από τα μαθητικά της χρόνια με συγγενείς της οικογένειας Καζαντζάκη, αλλά είχε και προσωπικές αναμνήσεις από τα χρόνια που φοιτούσε στο Γυμνασιακό Παρθεναγωγείο και Διδασκαλείο Ηρακλείου, γιατί ήταν οικότροφος στο σπίτι της πρώτης εξαδέλφης της μητέρας του. Ο Ν. Καζαντζάκης, που υπεραγαπούσε τη θεία Στελίτσα, οπόταν κατέβαινε στο Ηράκλειο, την επισκεπτόταν και έμενε κοντά της αρκετή ώρα κουβεντιάζοντας μαζί της και με τα κορίτσια (τις κόρες της και τη μητέρα μου).
Η Κλειώ Λούμου-Μαρκάκη γεννήθηκε στο Πετροκεφάλι Ηρακλείου Κρήτης, από γονείς εκπαιδευτικούς, και μεγάλωσε στο Ηράκλειο. Κατοικεί στην Αθήνα, είναι παντρεμένη με τον Πολυχρόνη Λούμο και έχει αποκτήσει τρία παιδιά. Έχει τελειώσει την Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου Κρήτης και παρακολούθησε σεμινάρια παιδαγωγικής και Φιλολογίας στην Αθήνα. Εργάστηκε ως δασκάλα σε Ιδιωτικά και Δημόσια Σχολεία Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στο Ηράκλειο Κρήτης και στην Αθήνα.
Από τα νεανικά της χρόνια ασχολήθηκε με τη συγγραφή, δημοσιεύοντας κείμενά της σε διάφορα λογοτεχνικά κυρίως περιοδικά, και ιδιαίτερα στον περιοδικό Κρητικό Τύπο. Συμμετείχε και στη συγγραφή της "Σχολικής Υδρίας".
Είναι τακτικό μέλος σε Σωματεία και Συλλόγους, όπως: "Εταιρεία φίλων Παναγιώτη Κανελλόπουλου", "Κοινωφελής Επιστημονική Εταιρεία Ερεύνης του Ελληνορθόδοξου Βυζαντινού Πολιτισμού", της "Ένωσης Συντακτών Κρητικού Τύπου" κ.α.
Είναι αδελφή του φιλοσόφου-κοινωνιολόγου Μανώλη Μαρκάκη και μετά το θάνατό του ανέλαβε την ευθύνη ν' ασχοληθεί με την προβολή και διάδοση του έργου του, ώστε να γίνει ευρύτερα γνωστό.
