Περιέχει τους μύθους:
- Ο τζίτζικας και το μυρμήγκι
- Ο δειλός χωρικός και τα ίχνη του λιονταριού
- Το κατσικάκι και ο λύκος που έπαιζε φλογέρα
- Ο ποντικός της πόλης και ο αρουραίος
- Ο βοσκός και ο λύκος
- Ο ήλιος, το σύννεφο, ο αέρας και ο ποντικός
- Ο λύκος και η γριά
- Ο αετός και η χελώνα
- Ο φιλάργυρος
- Η αλεπού και το δέντρο
- Η γαλατού και το γάλα
- Ο λαγός και το λιοντάρι
- Η αλεπού και τα σταφύλια
- Το ερωτευμένο λιοντάρι και ο γεωργός
- Ο λύκος και η προβιά του προβάτου
- Η ελιά και η συκιά
- Ο πατέρας και οι γιοι του
- Ο ποντικός και το λιοντάρι
- Ο βοσκός που έλεγε ψέματα
- Η κότα που γεννούσε το χρυσό αβγό.
Αίσωπος (625-560 π.Χ). Γεννήθηκε στο Αμόριο της Φρυγίας, και πέθανε στους Δελφούς, όπου είχε σταλεί από το Βασιλιά Κροίσο, γα να λάβει χρησμό του Δελφικού μαντείου, αλλά κατηγορήθηκε εκεί για ιεροσυλία και καταδικάσθηκε σε θάνατο από ιεροδικαστές. Γκρεμίσθηκε δε από την κορυφή του Παρνασσού.
Ο Αίσωπος είναι ο διασημότερος από τους αρχαίους μυθοποιούς, αναμφισβήτητος πατέρας του αρχαίου μύθου. Τη βιογραφία του τη συνέγραψε τον 14ο μ.Χ. αιώνα ο μοναχός Μάξιμος Πλανούδης και περιέχονται σε αυτή ένα σωρό ανέκδοτα γα τη ζωή και την εν γένει δράση του. Θεωρείται επίσης σαν ο κορυφαίος της λεγόμενης "διδακτικής μυθολογίας". Οι μύθοι του έχουν συγκεντρωθεί σε "Συλλογή Αισώπειων μύθων" και πρωταγωνιστές σε αυτούς είναι, κατά το πλείστον, ορισμένα ζώα, όπως η αλεπού, το λιοντάρι, το ελάφι κ.ά. Είναι δε αυτοί μικρά οικιακά αφηγήματα, διατυπωμένα με μεγάλη συντομία. Ο χαρακτήρας τους είναι ηθικοδιδακτικός, συμβολικός και αλληγορικός. Ο Αίσωπος ήταν ταπεινής καταγωγής και τέρας ασχήμιας αλλά, παράλληλα ήταν ευφυέστατος. Παρά το ότι, όσο ζούσε, ήταν δούλος, οι Αθηναίοι του έστησαν αργότερα ανδριάντα, για να δείξουν έτσι ότι κάθε άνθρωπος αξίας, πρέπει, ανεξάρτητα από την καταγωγή του να τιμάται.
