Ποιός δεν ονειρεύτηκε με τη θάλασσα;
Ποιός δε νανούρισε την αγάπη του
με το γνώριμο παραπονιάρικο αμανέ της;
Ποιός δεν ευχήθηκε να χαθεί στα σκοτάδια της;
Ελάχιστοι τη γνώρισαν,
ακόμη λιγότεροι επέτρεψαν να τους χαρακώσει
το κορμί και την ψυχή,
να τους σημαδέψει για πάντα με το άρωμα της,
με τη θύελλα του θυμού της,
με την ηδονή της αγκαλιάς της.
Ο Ταξιδευτής
επέτρεψε να γίνει η ερωμένη της μοναξιάς του,
η σύντροφος του πόνου του,
ο εξομολογητής του έρωτα του.
Την τίμησε με τους στίχους ενός πληγωμένου ποιητή…
με το τραγούδι ενός ερωτευμένου ταξιδευτή…
