Ο Φραγκίσκος της Ασίζης

Η μορφή του Φραγκίσκου της Ασίζης γοήτευε τον Έσσε από τα εφηβικά του ακόμα χρόνια, όταν ο μελλοντικός συγγραφέας αναζητούσε κι αυτός τη γνήσια απελευθέρωση, δραπετεύοντας από το ευαγγελιστικό σεμινάριο του Maulbronn.
Ο Φραγκίσκος της Ασίζης, το Παιχνίδι των λουλουδιών και ο Θάνατος του Αδελφού Αντωνίου αποτελούν ένα τρίπτυχο που μας δίνει ανάγλυφη την Εσσεϊκή άποψη για την καταλυτική προσωπικότητα του Φτωχούλη.
Για τον Έσσε ο Φραγκίσκος της Ασιζης είναι ο «καινούριος άνθρωπος», ο νέος Αδάμ, που επαναβρίσκει την αρχέγονη ουσία των πλασμάτων. Απ'αυτόν ξεκινά η αναγέννηση των τεχνών, ιδιαίτερα της ζωγραφικής και της ποίησης.
Ο στοχαστής Έσσε κατανόησε απόλυτα το νεωτεριστικό ρόλο που έπαιξε ο Φτωχούλης του Θεού στην ιστορία της ανθρωπότητας: στο πρόσωπό του επανασυντίθεται ο κύκλος της δημιουργίας. Ξαναβρίσκοντας το «εγώ» του, ο Φραγκίσκος επαναβρίσκει και τη θέση του ανθρώπου μέσα στην πλάση, συναδελφώνεται με όλα τα έμψυχα και τα άψυχα δημιουργήματα του Θεού:μπορεί ν'αποκαλεί αδέλφια του τον ήλιο, τ'αστέρια, το νερό, τη φωτιά, τη γη...ακόμα και το θάνατο.