Ο Χρόνος, ο πανδαμάτορας, ήταν και θα είναι πάντοτε ο μεγάλος κυρίαρχος στο αιώνιο παιχνίδι της ζωής. Γνήσιο τέκνο του η Λήθη, γεννιέται από το πέρασμά του, ευδοκιμεί και ακμάζει στις χώρες του παρελθόντος. Ο άνθρωπος ανήμπορος να τον δαμάσει, θέτει απέναντί του ανάχωμα την Αλήθεια του με "φυσικά" υλικά την Τέχνη και τη Γλώσσα του.
Χιλιάδες χρόνια τώρα, το ελληνικό τοπίο αποτελεί αέναο τροφοδότη εικόνων και λέξεων, πολύτιμων αρωγών στην κατασκευή αυτού του αναχώματος.
Ο "Χρονομύστης" καταβάλλει μια ελάχιστη προσπάθεια να μιλήσει για όλα αυτά στη δική του γλώσσα, με μόνη επιθυμία του, την προσωπική και ελεύθερη μετάφραση του καθενός για τα λεγόμενά του.
