Θυμάμαι όταν πρωτοδιάβασα χαϊκού το 1965 στα γερμανικά. Η δύναμη της εικόνας, η αίσθηση του κεραυνοβόλου, η λακωνική αντιμετώπιση της εμπειρίας μέσα σε λίγες συλλαβές, η τρομακτική οικονομία των λέξεων με άφησαν κυριολεκτικά άφωνο.
Οι μεγάλοι "μάστορες" με τον θρύλο που τους περιέβαλλε, ο Basho, ο Buson, ο Issa και αργότερα ο Shiki - σε μεταφράσεις φυσικά -, με γοήτευσαν και με γοητεύουν μέχρι σήμερα.
Αν και ο τελευταίος "κλασικός", ο Masaoka Shiki, πέθανε στις αρχές του 20ού αιώνα, το χαϊκού από τότε έχει διαδοθεί σε πολλές χώρες και γλώσσες.
Έχουν γραφτεί χιλιάδες ποιήματα, κυκλοφορούν πολυάριθμα περιοδικά, φυλλάδια, βιβλία από καινούργιες γραφές χαϊκού.
Σκέφτομαι ότι αυτή η ποίηση είναι καθαρό προϊόν της ιαπωνικής παράδοσης και γλώσσας, ακόμα και θρησκείας - να μην ξεχνάμε πόσο βαθιά ήταν στο Ζεν ο Basho και οι άλλοι κλασικοί μάστορές του.
Ο Ανδρέας Πίττας γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου τον Απρίλιο του 1943. Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά. Σπούδασε ιατρική στην Αυστρία και αργότερα διοίκηση επιχειρήσεων και φαρμακολογία. Έχει διατελέσει μέλος πολλών επιστημονικών επιτροπών και ινστιτούτων στην Κύπρο και σε άλλες χώρες, καθώς και σύμβουλος μεγάλων επιχειρήσεων. Η φαρμακευτική εταιρία που ίδρυσε στην Κύπρο είναι από τις μεγαλύτερες της νότιας Ευρώπης. Τιμήθηκε δύο φορές από την Ιταλική Δημοκρατία για τη συμβολή του στις σχέσεις των δύο χωρών, καθώς και για την ιδιαίτερη συμβολή του στον πολιτισμό.
