Ιούνιος 2007. Έκλεισα τα εξήντα τρία χρόνια. Ο χρόνος πέρασε πολύ γρήγορα. Δεν έχω καταλάβει πώς. Αισθάνομαι ότι είμαι ακόμη φοιτητής. Από καιρό με ταλανίζει η ιδέα να μοιραστώ τις εμπειρίες από τα χρόνια της ωρίμανσής μου ως γιατρού, ερευνητή και δασκάλου. Θα διερωτηθεί κανείς ποιος ο λόγος να ανασύρω αναμνήσεις. Γιατί έχω την επιθυμία να καταγράψω ή να παρουσιάσω "στιγμιότυπα" της ζωή μου;
Πιθανόν γιατί με οδηγεί μια εσωτερική ανάγκη ή γιατί οι αναμνήσεις μού προκαλούν ευφορία. Ισχύουν και τα δύο. Πιο πολύ όμως, ως δάσκαλος, θέλω να μεταφέρω τις εμπειρίες μου στους νέους. Κάποιοι, μέσα από τις αράδες αυτές, μπορεί να βρουν απάντηση σε ερωτήματά τους. Άλλοι, από την πορεία μου, μπορεί να ανακαλύψουν δρόμους που θα τους βοηθήσουν στο δικό τους πέραμα.
Απευθύνομαι κυρίως στους νέους που δεν έχουν μπολιαστεί από το σύγχρονο μήνυμα του "ωχαδερφισμού". Σ' αυτούς που δεν έχουν το σύνθημα "περνάμε καλά", σ' αυτούς που θέλουν το πέρασμά τους ν' αφήσει κάποιο ίχνος. [...]
(από τον πρόλογο του συγγραφέα)
"Το "Οδοιπορικό για τη γνώση", με την υποδειγματικά λιτή γραφή του, είναι μια εκπληκτική μαθητεία (και οδηγός για τους νεότερους!) τόσο στο πάθος για την επιστήμη, την αριστεία και την προσφορά, όσο και στο ήθος του πνευματικού ανθρώπου που δεν συμβιβάζεται με τη μετριοκρατία και τα κακώς κείμενα στον δύσμοιρο τόπο μας."
(Λαοκράτης Βάσσης, Φιλόλογος, συγγραφέας)
"Το "Οδοιπορικό για τη γνώση" δεν είναι αυτοβιογραφία, αλλά μάλλον μια πρόταση ζωής που μπορεί να προσφέρει έμπνευση στους νέους μας. Ένα βιβλίο που προάγει με αυτό τον τρόπο τη σύνεση και την ελπίδα. Αξίζει να διαβαστεί με ιδιαίτερη προσοχή."
(Γιώργος Λ. Ευαγγελόπουλος, Δικηγόρος, πολιτικός επιστήμονας)
"Ο βιωματικός λόγος του καθηγητή Μουτσόπουλου δεν είναι γλυκερός ή αυτο-εγκωμιαστικός: μας θυμίζει ότι η βάση λειτουργίας όλων των θεσμών, το θεμέλιο της επαγγελματικής καταξίωσης, είναι οι συλλογικές αξίες που ενσωματώνουν οι θεσμοί και ενσαρκώνουν οι ταγοί τους.
Ο Μουτσόπουλος είναι αδογμάτιστος, αλλά με άποψη· ακομμάτιστος, αλλά με πολιτικό στίγμα. Πάνω απ' όλα, τιμά την ιδιότητα του καθηγητή: "αυτός που καθοδηγεί".
(Χαρίδημος Κ. Τσούκας, Καθηγητής Οργανωσιακής Θεωρίας)
Ο Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιάννενα. Έκανε τις βασικές του σπουδές στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ως αριστούχος φοιτητής και μετά την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του (στρατιωτικό και αγροτικό) συνέχισε τις σπουδές του σε διακεκριμένα Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Κέντρα της Αμερικής, στον τομέα της Εσωτερικής Παθολογίας και των Συστηματικών Αυτοάνοσων Νοσημάτων. Το 1980 επιστρέφει ως καθηγητής Παθολογίας στη νεοσυσταθείσα Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου κατορθώνει, σε σύντομο χρονικό διάστημα, να θέσει το τμήμα του στο Διεθνή Επιστημονικό Χάρτη και να κάνει τα Γιάννενα πόλο έλξης ασθενών με αυτοάνοσα νοσήματα από όλη την Ελλάδα. Το 1993 εκλέγεται καθηγητής Παθολογικής Φυσιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου επαναλαμβάνει το πείραμα με απόλυτη επιτυχία. Στόχος του καθηγητή Μουτσόπουλου ήταν και είναι η δημιουργία σωστών γιατρών μέσα από τη διαδικασία της εκπαίδευσης και της έρευνας. Αυτό έχει μεταφραστεί μέχρι σήμερα με περισσότερες από τετρακόσιες δημοσιεύσεις πρωτότυπης επιστημονικής έρευνας σε έγκυρα διεθνή επιστημονικά περιοδικά, με πολλές διεθνείς διακρίσεις και με πλειάδα μαθητών του ιατρών, που επανδρώνουν τα νοσοκομεία, τις Ιατρικές Σχολές και τα ερευνητικά κέντρα στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Εκτός από το καθαρά επιστημονικό έργο, ο Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος έχει γράψει εκλαϊκευμένα άρθρα για τους ασθενείς σε εφημερίδες και περιοδικά και έχει εκθέσει τις απόψεις του σε θέματα οργάνωσης του συστήματος Υγείας, Εκπαίδευσης και Έρευνας στην Ελλάδα.
