Το θέμα του βιβλίου αποτελεί η διερεύνηση του έργου της οικογένειας των ζωγράφων Κακαβά, του Θεοδοσίου, του Μαρίνου, του Δημητρίου και του Θεόδουλου, και η τοιχογράφηση σε δεκατρία μνημεία στην Πελοπόννησο και στη Μαλεσίνα στην Στερεά Ελλάδα από το 1565 ως το 1668. Με άξονα τις τοιχογραφίες του Δημητρίου Κακαβά, του πιο δραστήριου ζωγράφου από τους τέσσερις, στον ναό της Παναγίας στη Μαλεσίνα (1599), παρουσιάζεται το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο του νότιου ελλαδικού χώρου στο οποίο έδρασαν οι ζωγράφοι Κακαβά, σχολιάζονται οι κτητορικές επιγραφές, προσδιορίζονται τα εικονογραφικά πρότυπα των ζωγράφων σε σχέση με τις σχολές και τις καλλιτεχνικές τάσεις της εποχής και εντοπίζονται οι καινοτομίες τους. Αναλύεται η τεχνική και η τεχνοτροπία των ζωγράφων και παρατηρούνται οι καταβολές και οι επιδράσεις τους σε σχέση με τις τεχνοτροπικές αναζητήσεις της εποχής. Επιχειρείται η ανίχνευση των σχέσεων μεταξύ των ζωγράφων Κακαβά και διατυπώνονται σχόλια γύρω από το εργαστήρι του Δημητρίου και του ρόλου των χορηγών στη διαμόρφωση του εικονογραφικού προγράμματος των ναών. Τέλος, επιχειρείται ο καθορισμός της θέσης των ζωγράφων Κακαβά στην εντοίχια ζωγραφική τον 17ο αιώνα στην Πελοπόννησο.
Στο βιβλίο περιλαμβάνονται πολυάριθμα σχέδια, παραρτήματα, τοπωνυμικός χάρτης και 546 χρωματιστές και ασπρόμαυρες εικόνες.
