Το 8ο ποιητικό βιβλίο του ποιητή, μεταφραστή και ψυχιάτρου Γιάννη Ζέρβα, ανασκαλίζει την παιδική του ηλικία συχνά-πυκνά, επειδή, όπως του γίνεται (σταδιακά) όλο και πιο σαφές, είναι πιο διάσπαρτη και αποσπασματική απ’ ό,τι μπορούσε να φανταστεί, και το γεγονός (προσφάτως) του έχει προκαλέσει σύγχυση.
Αντί άλλης περιγραφής, παραθέτουμε τους τίτλους των ποιημάτων της συλλογής:
