Οι τίγρεις των δωματίων

Έφυγες Κι άφησες το σπίτι ολομόναχο Με τα φαντάσματα των ημερών Να νανουρίζουν Τις τίγρεις των δωματίων Και να αφουγκράζονται Τους ήχους από τα σκαλοπάτια Το βογγητό του αέρα Στα παράθυρα Τώρα Μια ψιχάλα φως Πολιορκεί Τη μνήμη τους