Το βιβλίο αυτό, προϊόν μακρόχρονης ερευνητικής δραστηριότητας της Μονάδας Έρευνας και Τεκμηρίωσης για την ανάλυση, τον σχεδιασμό και την εφαρμογή εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Τμήματος Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, αναλύει τις πρακτικές, σε τυπικούς και μη τυπικούς εκπαιδευτικούς θεσμούς, οι οποίες ενσωματώνουν παιδαγωγικούς λόγους και κατά συνέπεια προβάλλουν συγκεκριμένες μορφές παιδαγωγικής ταυτότητας.
Το βιβλίο απαρτίζεται από έξι κεφάλαια με αναφορά σε τέσσερα βασικά πεδία εμπειρικής διερεύνησης: στο σχολείο, τα διδακτικά βιβλία, το μουσείο και την αρχική εκπαίδευση των εκπαιδευτικών.
Βασική υπόθεση εργασίας του συνολικού εγχειρήματος αποτελεί η αντίληψη ότι η ανασυγκρότηση των πρακτικών που είναι ενσωματωμένες στα παιδαγωγικά μέσα, τις εκπαιδευτικές διαδικασίες και τα κανονιστικά κείμενα προϋποθέτει την ύπαρξη μιας θεωρητικά θεμελιωμένης και εμπειρικά επεξεργασμένης "γλώσσας περιγραφής". Η συστηματική περιγραφή των εκπαιδευτικών πρακτικών, που η γλώσσα αυτή επιτρέπει, παρέχει τη δυνατότητα για την αποκάλυψη των εσωτερικών αντιφάσεων και υποδεικνύει τα σημεία δυνητικών παρεμβάσεων στο επίπεδο της εκπαιδευτικής πολιτικής, προς την κατεύθυνση αποτελεσματικών και πιο δίκαιων εκπαιδευτικών διευθετήσεων.
