Χρόνια με κυνηγούσε η ιδέα ν' ασχοληθώ με τα λαϊκά παραμύθια. Διάλεξα τις καλύτερες παραλλαγές, με βασικό κριτήριο το δίδαγμα ζωής που βγαίνει απ' την παραδοσιακή μυθοπλασία.
Δεύτερο μέλημά μου: η γλώσσα. Θέλησα να διατηρήσω πολύτιμες εκφράσεις της δημοτικής, που χάνονται στην ισοπεδωτική καθημερινή ομιλία, ταυτόχρονα όμως, στρωτά γραμμένα, τα παραμύθια να διαβάζονται απ' τα σημερινά παιδιά. Τα εμπλούτισα μάλιστα με παροιμίες, που κι αυτές ολοένα περισσότερο μπαίνουν στο περιθώριο...
Τελειώνοντας, θυμήθηκα πως σαν ήμουν μικρή, κάθε χρόνο γινόταν στο Ζάππειο η "Πανελλήνιος Έκθεση Ζωγραφικής", και πήγαιναν μικροί-μεγάλοι, αποκτώντας μια επαφή με σημαντικά έργα της νεοελληνικής τέχνης. Σήμερα υπάρχουν πολλές γκαλερί, μα στις εκθέσεις πηγαίνουν μόνο "μεγάλοι"...
Απευθύνθηκα, λοιπόν, σε 20 εκλεκτούς καλλιτέχνες. Έλληνες και Κύπριους, και τους ζήτησα ν' αποδώσουν, καθένας με το δικό του τρόπο, ένα παραμύθι, για να γνωρίσουν τα παιδιά "εξ απαλών ονύχων" τη σύγχρονη ζωγραφική μας, μέσα από ένα "δικό τους" βιβλίο.
