Σημαντικότατη φυσιογνωμία της έντεχνης ελληνικής μουσικής κατά τον 19ο αιώνα, όταν για πρώτη και, μέχρι στιγμής, τελευταία φορά η μουσική αυτή συνδεόταν φυσιολογικότατα με ένα παγκόσμιο σύστημα μουσικής παιδείας και παραγωγής (το ιταλικό), ο ζακυνθινός συνθέτης Παύλος Καρρέρ (1829-1896) διεκδικεί την ευγνωμοσύνη μας όχι μόνο για τη μουσική του δημιουργία αλλά και για τα ανεκτίμητα απομνημονεύματά του, των οποίων το χειρόγραφο ο Γιώργος Λεοτσάκος δημοσιεύει και σχολιάζει εδώ ολόκληρο για πρώτη φορά.
