Πέρασμα

"Η ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΣΦΑΓΗ":
Μήτε πρωτόγνωρο ήταν
-ή είναι-
μήτε ξαφνικό.
Όπως κι αν κουρδίσεις
της Ιστορίας τη σβουρίτσα
στον ίδιο χορό
-στην αυτή ανεμοζάλη-
μεμιάς θα τιτιβίσει:
"Η ζωή είναι προτιμότερη μακράν
ως αίμα που ξεχειλίζει,
ως κουφάρι που κατρακυλώντας καμένο
τον αγέρα θερίζει
ως σφαχτάρι ξέπνοο και βουβό
που τη θυσία, απ' άκρη σ' άκρη, συλλαβίζει
για όποιον κρατάει λοξά το σκήπτρο,
για όποιον φορά
ακόμη και στον ύπνο του το αρπαγμένο στέμμα,
για τον ηγεμόνα
που 'χει προ πολλού σαπίσει
πάνω,
κι όχι κάτω από το χώμα
-τι άλλο πιο αγαθό εξάλλου
και ταιριαστό, απ' την ίδια τη ζωή
θα τον ταΐσει;"