Στα όρια του κόσμου των αισθήσεών μας υπάρχει ένα πέπλο, πίσω από το οποίο αχνοφέγγει ένας άλλος κόσμος που δεν μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε και να συνειδητοποιήσουμε. Ο William James ανασηκώνει αυτό το πέπλο και μας δείχνει ότι εκεί κρύβεται κάτι πιο προσωπικό και από την ίδια τη δραστηριότητα του εγκεφάλου μας. Υπάρχει μια πιο αληθινή νοητική σφαίρα και μια ευρεία προσωπικότητα που υπερβαίνει την πεπερασμένη μας συνείδηση. Ο εγκέφαλος μπορεί να νεκρώνεται, αυτή όμως όχι. Διαιωνίζει, μάλιστα το στίγμα που αφήνει η ύπαρξή μας με την πάροδο των γενεών. Ο εγκέφαλός μας δεν είναι παρά ένα όργανο που μεταδίδει την αθάνατη ενέργεια της νόησης, μια ενέργεια που ξεχειλίζει το κατώφλι της συνείδησης και μας πλησιάζει· και μάλιστα στον πιο μύχιο πυρήνα της ύπαρξής μας. [...]
