Στην "εξωτερικότητα" της Ε.Ε. εμφανίζεται η περίπτωση της δημιουργίας νέων ενδιάμεσων χώρων, των λεγόμενων γεωγραφικών ενώσεων οικονομικού κυρίως χαρακτήρα, για όλους εκείνους που δεν θα μπορούσαν ή δεν θα τους ήθελαν να φτάσουν στην καρδιά μιας ευρωπαϊκής Πολιτείας. Ο ενδιάμεσος χώρος των Δυτικών Βαλκανίων αναζητά τη σταδιακή ένταξή του στην "περίκλειστη" Πολιτεία της Ε.Ε. Όμως είναι ακόμα ζητούμενα τόσο το δημοκρατικό όσο και το εν γένει πολιτικό κεκτημένο στο εσωτερικό του, καθώς και το κοινοτικό κεκτημένο σε όλες του τις διαστάσεις. Οι νέοι αυτοί χώροι υβριδικής και μη μορφής "αφήνονται" να έχουν τον ρόλο της μεσαίας τάξης της εθνικής πολιτικής δομής, την οποία όλα τα κόμματα ενδιαφέρονται να ελέγχουν, προκειμένου να στηρίζουν την επιρροή τους. Τους προσφέρεται μεν το αίσθημα του «ανήκειν» σε μία ευρύτερη κοινότητα συμφερόντων και επιρροής, αλλά στην ουσία είναι κοινότητα εξάρτησης και διαπραγματεύσεων.
Tην ίδια ώρα η σημερινή ημιτελής Πολιτεία της Ε.Ε. γίνεται "φρούριο και φυλακή" για τους δρώντες εντός των τειχών της, για τα προνομιούχα οικονομικοπολιτικά στρώματα, τα κράτη και τους πολίτες τους. Στην αρχή του 21ου αιώνα συνεχίζεται "το κουβάλημα" της προοπτικής της εμβάθυνσης για τους ούτως ή άλλως "έγκλειστους" της κοινοτικής Πολιτείας (κράτη, λαούς, πολίτες), εξαιτίας κυρίως των εξωτερικών συνθηκών πέραν "των τειχών" της Ε.Ε., αλλά με τις ίδιες άνευρες δομές και τις εμφανώς χαρακτηριστικές επαμφοτερίζουσες βουλήσεις των μελών της.
Ο Κυριάκος Κεντρωτής είναι αναπληρωτής καθηγητής στο γνωστικό αντικείμενο "Εξωτερικές Σχέσεις της Ε.Ε." και Διευθυντής του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών "Οικονομική και Πολιτική Διακυβέρνηση στη Ν.Α. Ευρώπη" στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δ. Μακεδονίας. Γεννήθηκε το 1962 στους Μολάους Λακωνίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στα Πανεπιστήμια του Kaiserslautern και του Saarland / Saarbrucken στους κλάδους του Διεθνούς Δικαίου, των Διεθνών Σχέσεων και των Πολιτικών Επιστημών. Το 1990 αναγορεύθηκε Διδάκτωρ Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Kaiserslautern.
Από το 1992 έως το 1999 εργάστηκε ως επιστημονικός ερευνητής στο Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (Ι.Μ.Χ.Α.). Από το 1996 έως το 1999 δίδαξε στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Από το 2000 ως επίκουρος καθηγητής δίδαξε στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου τα γνωστικά αντικείμενα: "Διεθνές Δίκαιο-Διεθνείς Σχέσεις", "Διπλωματική Ιστορία" και "Οικονομική - Πολιτική - Νομική μετάφραση από τα γερμανικά στα ελληνικά".
Βιβλία, μελέτες και άρθρα του έχουν εκδοθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τρεις από τις μελέτες του είναι: "Αεροναυτικές ασκήσεις στο Αιγαίο. Ελλάδα - Τουρκία: Διεθνές Δίκαιο και Γεωπολιτική" (Εκδόσεις Προσκήνιο, Αθήνα 1999), "Η Βουλγαρία και το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου" (Το Κόσοβο και οι αλβανικοί πληθυσμοί της Βαλκανικής, εκδόσεις ΙΜΧΑ Θεσσαλονίκη 2000), "Αναζητούμενες ισορροπίες στα Βαλκάνια: Η Βουλγαρία ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία" (Χρ. Γιαλλουρίδης - Π. Τσάκωνας, Ελλάδα και Τουρκία μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, Εκδόσεις Σιδέρη, Αθήνα 1999).
