Η επαφή μας τον τελευταίο καιρό με την ποίηση μας οδήγησε στη διαπίστωση ότι τα νεοελληνικά ποιητικά πράγματα διαβρέχονται συχνά από μια ποικιλία χρωμάτων, τα οποία πέρα από την καθαρά αισθητική - ποιητική τους λειτουργία έχουν και ένα αξιόλογο ρόλο στο επίπεδο της Σημαντικής. Αυτήν λοιπόν τη χρωματική περιοχή της νεοελληνικής ποίησης διερευνούμε και χαρτογραφούμε σε πρώτη φάση στο επίπεδο του λεξιλογίου Το έναυσμα μας έδωσε η ενασχόληση μας με την ποίηση των Μ. Σαχτούρη, Οδ. Ελύτη, Ν. Βρεττάκου, Τ. Λειβαδίτη και Δ. Παπαδίτσα. Η ροή των πραγμάτων μας βοήθησε επίσης στο να κατασταλάξουμε στα λήμματα που θα αποδελτιώναμε, για να μην παραμείνουμε στα αυστηρά πλαίσια των χρωστικών ουσιών άσπρος/λευκός, γαλάζιος/γαλανός/μπλε, κόκκινος/άλικος κ.λπ. και των αποχρώσεών τους, ανεξάρτητα από τη λεκτική μορφή, με την οποία μας παρουσιάζονται αυτά. Καταγράψαμε λοιπόν και αρκετούς φορείς- χρώματος. Τα προβλήματα ωστόσο που συναντήσαμε ήταν μεγάλα και εκπήγαζαν (αλλά και εκπηγάζουν ακόμα) από την εξεύρεση του νεοελληνικού ποιητικού σώματος. Καταφέραμε παρόλες τις δυσκολίες να συγκεντρώσουμε τη χρωματική περιοχή από το συνολικό κειμενικό σώμα 60 τουλάχιστον ποιητών, λόγοι όμως τεχνικοί μας αναγκάζουν προς το παρόν να περιοριστούμε στους 23.
Η επιλογή των ποιητών, των οποίων τα χρωματικά λεξιλόγια συμπεριλάβαμε, εξαρτήθηκε κυρίως από τη δυνατότητα που είχαμε να χαρτογραφήσουμε το ποιητικό τους έργο. Σ' αυτό βοήθησε πολύ και η ύπαρξη του έργου τους σε συγκεντρωτικούς τόμους, αλλά και η θέση τους στα νεοελληνικά γράμματα. Σε καμιά ωστόσο περίπτωση δε θέσαμε ως κριτήριο τη μεγάλη ποσότητα των χρωμάτων. Άλλωστε, οι λιγοστοί χρωματικοί χυμοί που συχνά διαβρέχουν τον κοσμικό χώρο κάποιου ποιητή είναι εξίσου χρήσιμοι για ανάλογα συμπεράσματα.
Οι ποιητές στην ποιητική περιοχή των οποίων έγινε η χαρτογράφηση της χρωματολογίας τους είναι κατ' αλφαβητική σειρά : Μ. Αναγνωστάκης, Αρ. Αλεξάνδρου, Ν. Βρεττάκος, Ν. Εγγονόπουλος, Οδ. Ελύτης, Α. Εμπειρίκος, Κ. Καβάφης, Ν. Καββαδίας, Ε. Κακναβάτος, Ζ. Καρέλλη, Ν. Καρούζος, Κ. Καρυωτάκης, Τ. Λειβαδίτης, Μελισσάνθη, Κ. Παλαμάς, Δ. Παπαδίτσας, Τ. Πατρίκιος, Γ. Ρίτσος, Μ. Σαχτούρης, Γ. Σεφέρης, Α. Σικελιανός, Τ. Σινόπουλος, Δ. Χριστοδούλου. Ήδη υπάρχει αρκετό υλικό και για πολλούς άλλους ποιητές, οι δυσκολίες όμως στις οποίες αναφερθήκαμε ήδη απαιτούν αρκετό χρόνο για τη συγκέντρωση και κυρίως την έκδοσή του. [...]
(αντί προλόγου)
Ο Γεώργιος Δ. Παπαντωνάκης γεννήθηκε στην Κρήτη. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτορας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Για πολλά χρόνια υπηρέτησε στη μέση εκπαίδευση σε θέση διδακτικού και συμβουλευτικού προσωπικού. Από το 2000 διδάσκει παιδική λογοτεχνία στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, όπου σήμερα κατέχει τη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Νεοελληνικής Διαλεκτολογίας, μέλος του νυν Δ.Σ. του Διεθνούς Κέντρου Λογοτεχνών και Μεταφραστών "Κύματα των Τριών Θαλασσών" (Δ.Κ.Λ.Μ.) που εδρεύει στη Ρόδο, μέλος στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού "Ροδιακά Γράμματα", καθώς και του δίγλωσσου περιοδικού που εκδίδει το Δ.Κ.Λ.Μ., μέλος της Πανελλήνιας Παιδαγωγικής Εταιρείας και τέλος μέλος του Children' s Literature Association των ΗΠΑ.
