Η χορδή της λύρας της δονείται από το μουσικότατο παλμό της και η γνήσια ποιητική της τέχνη μεταβάλλει κάθε δημιούργημα της σε παναρμόνια μουσική. Το πολύφεγγο άστρο της Φανής Παπαγεωργίου γεμίζει τα γύρω άρωμα και φως, -άχραντο άρωμα και φως της χριστιανικής αγιοσύνης-, διδάσκει τον αναγνώστη να πιστεύει, να θρησκεύεται και να προσεύχεται. Καλεί τους ανθρώπους να στρέφουν τα πρόσωπα τους προς τον αιώνιο κόσμο, να μένουν μακριά από τα εφήμερα, να πολεμούν την κακία. Η φωνή της ποιήτριας είναι η προσευχή μιας ψυχής που γνώρισε τη σοφία και την αλήθεια, που αποκαλύπτει το φωτεινό δρόμο του Θεού. Μέσα από την ποίηση αυτή φωτίζει -πραγματικός φάρος- η φωτόπλαστη χριστιανική σκέψη. Η δικαιοσύνη, η ειρήνη, η αρμονία, η αγάπη, η ανεξικακία θέλει η ποιήτρια να βρίσκονται μόνιμα στη γη και στις καρδιές των ανθρώπων για πάντα. Όπως οι Άγγλοι ποιητές Λέμαν και Ζπέντερ, ο Τσέχος Μπέτναρ και ο Δανός Κιρκεργκάρ, έτσι και η ποιήτρια των "Χαιρετισμών στην Παναγία" αγωνίζεται -με φωνή φλογερή, με πάθος ιερό- για τον άνθρωπο, την αρετή, το ωραίο, το όσιο...
Η Φανή Παπαγεωργίου γεννήθηκε στον Πύργο το 1905. Τελειώνοντας το Δημοτικό και το Ελληνικό σχολείο, σπούδασε γαλλική και αγγλική γλώσσα, μουσική και ζωγραφική. Ποιήτρια και πεζογράφος, επιδόθηκε, από νωρίς, στην καλλιέργεια των λογοτεχνικών ενδιαφερόντων της και πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα με ποιήματα από τις στήλες της εφημερίδας του Πύργου Ή Αυγή", με το ψευδώνυμο "Φανή Γ. Τζοΐτη". Σύντομα συνεργάστηκε και με άλλα έντυπα. Το λογοτεχνικό της έργο έγινε ευνοϊκά δεκτό από την κριτική. Θεωρείται από τις λυρικότερες και πιο σημαντικές ποιήτριες της νέας Ελληνικής γραμματείας. Υπήρξε μέλος λογοτεχνικών σωματείων. Έδωσε πολλές διαλέξεις και μετέφρασε διάφορα λογοτεχνικά κείμενα από τα γαλλικά. Συνέθεσε το Ορατόριο "Ο Πρωτόκλητος", που αναφέρεται στο μαρτύριο του απόστολου Ανδρέα, με μουσική επένδυση της Ελένης Οικονομοπουλου και ενορχήστρωση του Κώστα Κυδωνιάτη. Ποιήματά της μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες, ενώ άλλα βρίσκονται καταχωρημένα σε ποιητικές ανθολογίες.
Έργα της που τυπώθηκαν σε βιβλία:
α) Ποίηση: "Κυκλάμινα", 1953. "Φτερουγίσματα", 1957. "Χορδές", 1983. "Απόηχοι της αγάπης", 1989. "Θέσεις κι αντιθέσεις της αγάπης", 1990. "Ηλεία μου, Πατρίδα μου", 1992. "Δροσοσταλίδες", 1993 "Στοχασμοί και ικεσίες", 1994. "Ο Πρωτόκλητος", Ορατόριο.
β) Δοκίμιο: " μητέρα", "Εμείς οι ίδιοι χτίζουμε την ευτυχία μας", "Η οικογένεια", "Η ανακάλυψη του Θεού", "Ανύπανδρες γυναίκες", Χαιρετισμοί στην Παναγία" (1967), "Ζωντανές μαρτυρίες" (1972.), "Αναμνήσεις" (1985), "Αναδρομές" (1986), "Σαν τα παραμύθια".
γ) Μετάφραση: "Γιατί πιστεύω", του Εdm. Barbokin, "Ψαλμοί" (επιλογή από "Ψαλμούς" του Δαυίδ, 1966), "Σπιθοβολήματα" (1969) της J. Lerich. " Φραγκικός Μορέας. Οι Φράγκοι στην Ηλεία" του Ant. Bon. Απέσπασε γαλλικό βραβείο.
Απεβίωσε το 2002 στην Αθήνα.
