Με αυθορμητισμό, πρακτικά και ερασιτεχνικά συνέταξα κατά καιρούς εκεί που έμεινα, ή που πέρασα εκατόν ογδόντα «180» ποιήματα, πεζά κι ελεύθερα, που περιέχει το παρόν βιβλίο μου (χωρίς να διεκδικώ φυσικά ποιητικές δάφνες ή λογοτεχνικές περγαμηνές).
Το περιεχόμενο εκάστου ποιήματος ήντλησα εν μέρει εκ της κοινωνικής φυσιολογίας.
Εις αυτά εκφράζεται η ταπεινή μου σκέψη, πως είναι ή πως θα έπρεπε να είναι εκείνα που μας περιβάλλουν γύρω μας. (Πρόσωπα-συναισθήματα-πράγματα και έργα).
Ο αναγνώστης νομίζω ότι, σε κάποιο εκ των ποιημάτων θα βρει ολίγη ανακούφιση και σε κάποιο άλλο θα ταυτίζονται οι εκτιθέμενες ιδέες και τα συναισθήματα, με τα δικά του και θα χαρεί.
Ακόμα θα του δοθεί η ευκαιρία, για να κατατάξει το παρόν βιβλίο εκεί που του ταιριάζει.
Πιστεύω όμως, πως αυτό θα έχει κάποιο βίο, ας είναι ένα απλό κι ερασιτεχνικό, ποιητικό βιβλίο.
Ο Πολίτης Παναγιώτης του Δημητρίου γεννήθηκε το 1929 στο Ραυτόπουλο Μεσσηνίας. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στο Ραυτόπουλο και στο Γυμνάσιο της Κυπαρισσίας, κατετάγη στις αρχές Απριλίου 1951 στο Σώμα της Χωροφυλακής. Εφοίτησε πρώτα στη Σχολή οπλιτών Χωροφυλακής στη Ρόδο και κατόπιν εισιτηρίων εξετάσεων εισήχθη στο Β΄ Τμήμα της Σχολής Υπενωμοταρχών και απεφοίτησε αυτής ευδοκίμως στα τέλη του Ιουνίου 1952 και ονομάστηκε Υπενωμοτάρχης. Μετά υπηρέτησε ως Διοικητής (Αστυνόμος) α) στο Σταθμό Χωροφυλακής Χώρας Γορτυνίας Αρκαδίας και β) στο Σταθμό Χωροφυλακής Καλαμπακίου Δράμας. Κατόπιν υπηρέτησε διαδοχικά στα Επιτελεία των Διοικήσεων Χωρ/κής Δράμας και Κηφισίας. Από τα τέλη Σεπτεμβρίου 1958 υπηρέτησε στο Κέντρο Αλλοδαπών Στερεάς Ελλάδας στο Π. Ψυχικό Αττικής. Προήχθη εις τον βαθμό του Ενωμοτάρχου κατόπιν προαγωγικών εξετάσεων στα τέλη του Οκτωβρίου 1958. Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας απελύθη από το Σώμα της Χωροφυλακής στα τέλη Απριλίου 1968, για καθαρά πολιτικούς και μόνο λόγους.
