Ο κυρ-Νίκος γύρω στα εβδομήντα κάτασπρος, πέφτει στα γόνατα, ο Γέροντας κοντά στα εξήντα λιωμένος από την άσκηση. Αλληλοασπάζονται και ο Γέροντας τον σηκώνει. «Ήρθα μόνο να πάρω την ευχή σας», λέει ο κυρ-Νίκος και φιλάει το ροζιασμένο από τις μετάνοιες χέρι. Και φεύγει με το ίδιο ταξί που περίμενε μισθωμένο στον περίβολο της Μονής.
Δε σας θυμίζει η σκηνή την περιγραφή του Θεόδωρου Ντοστογιέφσκυ στις πρώτες σελίδες των Αδελφών Καραμαζώφ; Ο άνθρωπος του Θεού, άντρας ή γυναίκα, παίρνει την ευχή από τον πατερούλη και αυτό του φτάνει. Σήμερα ο κυρ-Νίκος είναι στον ουρανό και ο Γέροντας με τη μαρτυρία της προσευχής δηλώνει «πρέπει να είσαι πολύ καθαρός για να καταλάβεις τα βρώμικα του Πεντζίκη».
