Έτσι κύλησαν οι μέρες.
Πολλοί από τους παλιούς έφυγαν.
Οι αναμνήσεις όμως έμειναν.
Το παλιό ορφανοτροφείο έδωσε τη θέση του στο λύκειο εδώ απέναντι.
Ακριβώς από κάτω βρίσκεται το Ηρώο.
Εκεί που οι Βούλγαροι σκοτώσαν τα παιδιά από το Δοξάτο.
Η Φιλόπτωχος Αδερφότης Ελευθερούπολης συνεχίζει να προσφέρει το έργο της.
Η Πλατεία Νικοτσάρα αν και δεν έχει τον πλάτανο σήμερα ωστόσο αποτελεί κεντρικό σημείο του Πραβιού.
Έτσι κύλησαν και κυλάνε οι μέρες... μία τη φορά.
Αν σταματήσουμε κι αφουγκραστούμε που και που τότε ίσως να ακούσουμε ακόμη τα τραγούδια της χαράς αυτών που έφυγαν μα ακόμη χαίρονται τη λεφτεριά τους.
Η Δέσποινα Κονταξή έχει βραβευτεί πολλές φορές για την ποίησή της σε Πανελλήνιο, Διεθνές και Παγκόσμιο επίπεδο. Ποιήματά της βρίσκονται σε πλήθος ανθολογίες, ενώ έχει γράψει τις ποιητικές συλλογές "Εσένα σκέφτομαι που περιμένω", "Η μοναξιά του κλινοβάτη", η οποία απέσπασε το βραβείο της Διεθνούς Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών ως το 2ο καλύτερο βιβλίο για το 2010, "Το πορφυρό φιλί", τα "Χαμένα εδάφη. Αλησμόνητες πατρίδες".
