Απέναντι σε ένα τραπεζάκι
κάπνιζε
μάλλον βούταγε το καλαμάκι του φραπέ στο χθες, και ίσως και στο τώρα
ανάλογα με τη φορά της μιας γουλιάς.
Στο σκοινί τα μανταλάκια ενώνονται με την αμαρτία του χθες.
Τα μανταλάκια τα μόνα που γνωρίζουν το χθες,
κι έτσι χαϊδεύουν και χαϊδεύονται
νόμος της συναλλαγής.
Αργότερα λέει στον εαυτό της,
και τρενάρει το χρόνο
με ένα μετά
μπερδεμένο από ίχνη καφέ.
