Τα δοκίμια του βιβλίου αυτού γράφτηκαν ή εκφωνήθηκαν σε διαφορετικές περιστάσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε χρόνων και είναι σε άμεσο διάλογο με τις πρακτικές τέχνης και διδασκαλίας που ακολούθησα μετά το 1998. Οι περισσότερες από αυτές τις πρακτικές (συλλογικές δράσεις, εργαστήρια, διαλογικές εργασίες) εγκαθιστούν τόπους καλλιτεχνικών συσχετίσεων σε απόσταση από τους επίσημους εκθεσιακούς και οργανωτικούς θεσμούς της τέχνης και συνεπώς η συζήτησή τους αντανακλά στο γενικότερο σήμερα προβληματισμό γύρω από το σχεδιασμό εναλλακτικών πλαισίων δημιουργίας. Τα κείμενα έχουν ως στόχο να θέσουν ορισμένα ζητήματα που θα είχαν προτεραιότητα στη συζήτηση για τον ενδιάμεσο χώρο τέχνης και αρχιτεκτονικής. Δεν εμβαθύνουν, αλλά "ανοίγουν φακέλους", σ' ένα είδος οριζόντιου εγκυκλοπαιδικού σχεδίου που κατά τον Μπαρτ θα άφηνε στους αναγνώστες την εργασία πλήρωσής τους. Να τα ονόματα κάποιων από τους φακέλους, που διασταυρώνονται συνεχώς στα κείμενα αυτά: ανακύκληση, ανοιχτά αρχεία, ασθενές ενέργημα, διαλογικό πλαίσιο, ενδιάμεσες αστικές περιοχές, ενθουσιώδης ερασιτέχνης, επιτελεστικότητα, θέατρα λήθης, κριτικές παρεμβάσεις, μνημονικές επιτελέσεις, νέα προφορικότητα, παραγωγή κοινότητας, περφόρμανς δεδομένων, πολιτισμός της χρήσης, συλλογική συγγραφή, τακτικές εξόδου, τεχνητά ερείπια, υπερχρήση αρχείων, φαντασματικό υποκείμενο (...)
Ο Πάνος Κούρος είναι εικαστικός καλλιτέχνης, επίκουρος καθηγητής στο τμήμα αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών. Το έργο του αναπτύσσεται σε διαφορετικές περιοχές που συσχετίζουν κριτικές τέχνης με την αρχιτεκτονική, τον αστικό πολιτισμό και την πολιτική της μνήμης. Περιλαμβάνει προτάσεις, εγκαταστάσεις, επιμελητικές δράσεις και θεωρητικές μελέτες, και έχει παρουσιαστεί και διακριθεί σε πολλές διεθνείς εκθέσεις τέχνης. Είναι διδάκτωρ αρχιτεκτονικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει επιτελέσει ερευνητής στο Κέντρο Ανωτάτων Εικαστικών Ερευνών (C.A.V.S.) του Μ.Ι.Τ. και έχει διδάξει μαθήματα περιβαλλοντικής τέχνης και αισθητικής των ερειπίων στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Μ.Ι.Τ., στη Σχολή Καλών Τεχνών της Μασσαχουσέτης και στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Βοστώνης. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και μελέτες για ζητήματα σύγχρονης τέχνης, εκπαίδευσης και πολιτισμού των μέσων.
