Τίποτα δεν αγάπησα περισσότερο από το θέατρο κα ι τίποτα δε θέλησα περισσότερ από το να γράφω. Να είμαι δηλαδή συγγραφέας -όχι να λέγομαι συγγραφέας, δεν ήταν το επιδιωκόμενο, αλλά για να εκφράζομαι συνομιλώντας μ' έναν κόσμο βγαλμένο από μέσα μου. δηλαδή μ' ανθρώπους που τους γέννησαν οι εμπειρίες μου-θέσεις μου κι απόψεις μου, γνωρίζοντας με με τον εαυτό μου. Ώστε να ξέρω που βρίσκομαι, σε ποια κοσμογονία "ενέχομαι" ή αν σε κάτι συντελώ σημαντικό. Κι έγραφα θέλοντας να προλάβω γνωριμίες ώστε να μάθω περισσότερα, χωρίς να βιάζομαι, ως τώρα τουλάχιστο, να κυκλοφορώ συχνά έργα μου. Βέβαια όταν αργείς να εκδόσεις σε βιβλίο τα πονήματά σου πετάς πολλά κομμάτια τους θεωρώντας τα περιττά. Αυτό ίσως είναι καλό. Τα διηγήματα αυτής της συλλογής έτσι προέκυψαν, είναι από αυτά που θεωρώ ότι με εκφράζουν καλύτερα.
Η Δέσποινα Πολυχρονίδου γεννήθηκε στην Αξιούπολη του νομού Κιλκίς. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Χαρατσάρη στη Θεσσαλονίκη. Μετά τις σπουδές της, δούλεψε σε θεατρικά σχήματα στην Αθήνα. Σταμάτησε να εργάζεται γαι ν' ασχοληθεί περισσότερο με το γράψιμο. Έχει εκδόσει ποιητικές συλλογές, μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα.
