Σώπασαν για λίγο σκεφτικοί. Γύρω τους το νησί κοιμότανε νανουρισμένο απ’ το τραγούδι της θάλασσας ... Ένα τόσο δα νησάκι, ένα πετράδι στο περιδέραιο του Αιγαίου, μια μικρογραφία της μοίρας της Ελλάδας στο πέρασμα των αιώνων... Μέσα τους ανακάλυπταν τη Μεγίστη πλημμυρισμένοι από συγκίνηση. Κοίταξαν γύρω τους με άλλα μάτια... Στα είκοσι δεν ήξεραν να αφουγκράζονται τον Κόσμο, μα στα σαράντα τα μονοπάτια της ψυχής είχαν ανοίξει. Το Καστελλόριζο δεν ήταν πια μια γωνιά του χάρτη, γινόταν μια γωνιά της ψυχής τους κι έτσι κανείς δεν παραξενεύτηκε με τα λόγια του Άγγελου, όταν πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε ξαφνικά:
"Ας προσπαθήσουμε!" κι όλοι κατάλαβαν τι εννοούσε. "Ας προσπαθήσουμε κι ό,τι μπορέσουμε θα κάνουμε... δε θέλω να είμαι δέντρο χωρίς ρίζες!"
Τον κοίταξαν βουρκωμένοι και σιωπηλοί. "Ας προσπαθήσουμε" είπε κι ο Αλέξης, "για τον κυρ-Σταύρο και τα εγγόνια του! Για το Καστελλόριζο!". Τα μάτια του γυάλιζαν στο σκοτάδι. "Για την Ελλάδα.." ψιθύρισαν όλοι μαζί ανατριχιάζοντας και χύσαν το κρασί τους στις πέτρες της αυλής, να πάει να ενωθεί με τα γλυκά νερά του Αιγαίου...
Η Λίζα Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε λίγα Νομικά και πολλή Μουσική. Το 1994 διορίστηκε ως καθηγήτρια Μουσικής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση κι από τότε ασχολείται έντονα με το σχολικό θέατρο, γράφοντας παιδικά μιούζικαλ κι ανεβάζοντας παραστάσεις σε διάφορα θέατρα της Θεσσαλονίκης.
Το 2005 κέρδισε με το "Για πλάκα" το Β΄ Βραβείο από το Υπουργείο Πολιτισμού για νέους θεατρικούς συγγραφείς. Ήταν το πρώτο της θεατρικό έργο για ενήλικες και από τότε γράφει θέατρο και για μεγάλους.
Το 2008 κέρδισε το Α΄ Βραβείο στο Φεστιβάλ "Παις... Όπερα" που οργάνωσε η Όπερα Θεσσαλονίκης, με το εφηβικό μιούζικαλ "Λίγο απ' όλα", που ερμήνευσε, θεατρικά και μουσικά, ομάδα μαθητών του 2ου Γυμνασίου Τούμπας.
Τα θεατρικά της έργα "Για πλάκα" και "Μια κουβέντα είπα" κυκλοφορούν από τις εκδόσεις "Γράφημα".
Εκτός από θεατρικά έργα, γράφει και περίεργα παραμύθια για μικρούς και μεγάλους, πολύχρωμα ποιήματα και μουσική για θέατρο.
Όταν δε γράφει και δε διδάσκει μουσική στο σχολείο, μεγαλώνει τα παιδιά της και ελπίζει ότι ο κόσμος θα γίνει καλύτερος.
