Στην αρχή πλησίασαν τα τρία γκομενάκια τα αλλοδαπά, έτσι, στο άνετο. Κάθισαν γύρω τους και άρχισαν να συνοδεύουν με παλαμάκια. Ακολούθησαν και άλλοι και άλλοι που βρίσκονταν σε απόσταση διακοσίων μέτρων. Η παρέα άνοιξε, το κέφι περίσσευε, άρχισαν τα θαλασσινά: "Πάμε στο Φάληρο" και "Απόψε στις ακρογιαλιές", θυμήθηκαν κι εκείνο που έλεγε ο Καλογιάννης "Ντου γιου λάικ ματμαζέλ δι Γκρις", τα μικρά, όπως έδειξαν, την παρα - λάικ την Γκρις, κοινώς γουστάρανε, κάποια στιγμή στρίψανε και μια τσιγαρούκλα, "σοκολέιτ" τους εξήγησαν, αυτοί ξέρανε αλλά κάνανε τον... Γερμανό, την τσιγαρούκλα πάντως την κάψανε και ζήτησαν κι άλλη...
Κάποιοι άλλοι φέρανε και μια ψησταριά και κρασί, βάλανε κάτι λουκάνικα και ψήνονται, τα γκομενάκια τα αλλοδαπά καψώσανε, βγάλανε τα μαγιό και βούτηξαν τσίτσιδα στη θάλασσα, Γιώργης και Γιάννης παρατήσανε τους υπόλοιπους και τον μπαγλαμά και βούτηξαν φωνάζοντας "θάλαττα, θάλαττα!", τι έγινε στη συνέχεια, ο Θεός και η ψυχή τους, γιατί ούτε αυτοί θυμόντουσαν μετά ούτε και βρέθηκε και κάποιος τρίτος να δει να μαρτυρήσει. Άρα, καλά πέρασαν και οι... πέντε τους και ας μη γινόμαστε αδιάκριτοι.
