Οι αφορμές που ψάχνει ο ποιητής έρχονται με τις λέξεις που τον συναντάνε και με τα πράγματα που του μιλούν. Μια σειρά από τέτοιες παραδειγματικές αφορμές είναι το σχεδίασμα και η μετάπλασή τους: το πλάγιο βλέμμα και ο πλάγιος λόγος των προθέσεων έτσι όπως εδώ γίνεται ευθύς, μαζί με το βλέμμα. Αφού αν κινηθεί κανείς ανά τον κόσμο, ο κόσμος ειναι γεμάτος αφορμές ποιητικές. Αυτό το μικρό στραμπούληγμα που ανατάσσει την καθημερινότητα στην ποιητική της διάσταση, την καλά κρυμμένη ή επιμελώς σκεπασμένη, είναι ο τρόπος του ποιητή -όπως ενός πρακτικού του παλιού καιρού- που με μια επιδέξια κίνηση φωτίζει ή αδειάζει το περιεχόμενό της. Αυτή η τόσο προσωπική δράση είναι η ποιητική του. Το σχεδίασμά της φωτίζει την ίδια την ποίηση. Θ. Χ.
