[...] Η Μίνα Παπανικολάου δεν προσπερνά τη ζωή, αλλά τη βιώνει, την παρατηρεί και αφήνεται να διεισδύσει σ' αυτήν. Το «υλικό» που συγκεντρώνεται το εξωτερικεύει σε στίχους.
Στη συλλογή "Σελήνης αντικατοπτρισμοί" δημοσιεύονται οι τελευταίες της αυτοτελείς δημιουργίες, περίπου ογδόντα μικρά ποιήματα, που εκπηγάζουν ορμητικά το ένα μετά το άλλο σαν μέσα από ένα κρουνό εμπνεύσεων. Και η συλλογή ολοκληρώνεται με τον ποιητικό μονόλογο "Από το Άλφα ως το Ωμέγα του Αγαπώ". Και μία πρωτοτυπία: μικρά "motto" γραμμένα από την ίδια κάτω από τον τίτλο πολλών ποιημάτων, σε μια δεύτερη εκδοχή της αρχικής σύλληψης, σαν συνειρμός που οδηγεί αλλού, σαν περίληψη, σαν ξενάγηση ή σαν διασκευή. Μια δωρεά έκφρασης πληθωρικής... γι' αυτό μιλάω παραπάνω για κρουνό και για χείμαρρο.
[...]
Καίτη Λειβαδά, Φιλόλογος, Εκδότρια της "Νέας Αριάδνης"
