Λείπουν οι παιδαγωγοί..., η βασική δηλαδή προϋπόθεση της εκπαίδευσης· εξ ου και η παρακμή του γερμανικού πολιτισμού. Μία από τις σπανιότατες εξαιρέσεις είναι ο αξιότιμος φίλος μου Γιάκομπ Μπούρκχαρτ στην Βασιλεία - σ' αυτόν οφείλει η πόλη την υπεροχή της στις επιστήμες του ανθρώπου.
Νίτσε, "Λυκόφως των ειδώλων"
Παρακολουθώ κάθε βδομάδα τα μαθήματα του Μπούρκχαρτ για την Μελέτη της Ιστορίας και θεωρώ πως είμαι ο μόνος από τους 60 ακροατές του που αντιλαμβάνεται τους εμβριθείς συλλογισμούς, με τις παύσεις και τις αναδιπλώσεις τους πάνω στα πιο καίρια σημεία. Για πρώτη φορά απολαμβάνω πανεπιστημιακές παραδόσεις, που πολύ θα ήθελα να πραγματοποιήσω, όταν θα μεγαλώσω, ο ίδιος.
Επιστολή Νίτσε στον Γκέρσντορφ, 7/11/1870
Ο Jacob Burckhardt (1818-1897) γεννήθηκε, έζησε και πέθανε στη Βασιλεία της Ελβετίας. Από το 1858 ως το 1893 ήταν καθηγητής της γενικής ιστορίας και της ιστορίας της τέχνης στο εκεί πανεπιστήμιο· νωρίτερα (1855-1858) είχε διδάξει ιστορία της τέχνης στη Ζυρίχη. Εκτός από το γνωστότερο έργο του: "Die Kultur der Renaissance in Italien" (Ο πολιτισμός της Αναγέννησης στην Ιταλία) (1860), έγραψε: "Der Cicerone" (Ο ξεναγός) (1855), έναν ογκώδη ιστορικό και αισθητικό οδηγό στα μνημεία της Ιταλίας· "Die Zeit Konstantins des Grossen" (Η εποχή του Κωνσταντίνου του Μεγάλου) (1853)· "Griechische Kulturgeschichte" (Ιστορία του ελληνικού πολιτισμού). Οι σημαντικοί στοχασμοί του για την ευρωπαϊκή και την ανθρώπινη γενικά ιστορία αποτυπώθηκαν σε διαλέξεις και παραδόσεις που εκδόθηκαν μεταθανάτια (1905) με τίτλο "Weltgeschichtliche Betrachtungen" (Παρατηρήσεις πάνω στην παγκόσμια ιστορία).
Μη Διαθέσιμο
