ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ
Τις νύχτες τα πάντα
σε μια φρενίτιδα
πολλοί ίσκιοι
έρχονται πολλοί, μεγάλη οχλαγωγία
πίσω από αιώνες,
γνωρίζω τα ονόματά τους,
μπορεί και όχι,
στήνονται ορθοί
με τα λευκά τους χέρια,
όλοι μιλούν και θέλουν.
Ακούω τους ήχους του ρολογιού,
το ένα λεπτό του μέλλοντος
γίνεται παρελθόν
κι εσύ μ’ αγγίζεις δειλά,
ίσα που να νιώθω
το φόβο σου για το μέλλον
και να σε παρηγορώ
τίποτα τόσο ωραίο,
τίποτα πιο πικρό!
