Δύο πασχαλινά διηγήματα του Παπαδιαμάντη, όπου η ανοιξιάτικη ομορφιά της φύσης είναι το πολύχρωμο και χαρωπό σκηνικό για να ταιριάξει ο αφηγητής όμορφες πςριγραφές με χαρούμενα έως κωμικά επεισόδια, γεμάτη ποίηση και ονειροπόληση. Ο άφθαρτος κυρ Αλέξανδρος θα μας πει ότι «ο Σωτήρ είναι συγκαταβατικότερος των επισήμων επί γης ερμηνευτών του» και ότι κατά την πρώτη νεότητα «η ζωή γίνεται εν με τον έρωτα και η ποίησις υποκαθιστά την πραγματικότητα εις το πνεύμα».
