Οι αναμνήσεις ξεπηδούσαν μέσα της επειδή βρισκόταν πίσω στο σπίτι, επειδή ήταν μόνη στο μέσα σε όλη αυτή τη σιωπή, πλάι στο εκνευριστικό ραδιόφωνο, ανάμεσα στα εκατοντάδες παλιά βιβλία στα ράφια, τις εταζέρες και τις βιβλιοθήκες. Ο πατέρας της αφυπνιζόταν κάθε τόσο για μια παρτίδα ντάμα ή Μονόπολη. Το έκανε για δικό της χατήρι. Τα απογεύματα, όποτε εκείνος καθόταν στην μπροστινή βεράντα, εκείνη έκανε δουλειές στον κήπο. Οι ώρες αυτές περνούσαν ευχάριστα...
Όμως οι νύχτες αχ, ήταν ατέλειωτες. Είμαι τριάντα οχτώ χρονών, έλεγε στον εαυτό της, καθώς συγύριζε το τραπέζι μετά το βραδινό. Έχω μεταπτυχιακό δίπλωμα. Δίδαξα φιλολογικά μαθήματα για δεκατρία χρόνια σε λύκειο. Ήμουν καλή δασκάλα. Τι έχω κάνει με τη ζωή μου; Τι έχει βγει από όλο αυτό; Είναι σαν να ονειρεύτηκα μια ενήλικη ζωή και μετά να ξύπνησα εδώ στο σπίτι των γονιων μου.
Κι ύστερα, κάποια μέρα ήρθε το ταχυδρομείο...
Η Μέριλιν Ρόμπινσον γεννήθηκε το 1947. Το πρώτο της μυθιστόρημα "Housekeeping" (1981), ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών σύμφωνα με τον "Observer", έλαβε το βραβείο PEN/Hemingway, ως το καλύτερο μυθιστόρημα πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, και ήταν υποψήφιο για το βραβείο Πούλιντζερ. Το δεύτερο έργο της, "Gilead", που εκδόθηκε είκοσι τέσσερα χρόνια μετά, κέρδισε το Βραβείο Πούλιντζερ και το Εθνικό Βραβείο Κριτικών της Αμερικής. Το 2009 ήταν και πάλι υποψήφια για Πούλιτζερ, για το τρίτο της μυθιστόρημα με τίτλο "Home", το οποίο έχει ήδη βραβευτεί με το βραβείο Orange, το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο για αγγλόφωνη γυναίκα συγγραφέα. Η Ρόμπινσον αποτελεί ένα ζωντανό μύθο της σύγχρονης αμερικανικής λογοτεχνίας. Το 2009 παρέδωσε σειρά διαλέξεων στο Πανεπιστήμιο του Yale, που προκάλεσαν αίσθηση και πυροδότησαν έντονο διάλογο - τίτλος τους: "Απουσία πνεύματος: Ο σύγχρονος μύθος περί εαυτού και το σκόρπισμα της εσωτερικής του ουσίας".
Μη Διαθέσιμο
