ΚΟΥΤΣΟ ΠΑΓΚΑΚΙ
Οι γρατζουνιές του τραπεζιού
που περιθάλπω τώρα με μπογιά
ξέρω, δεν έγιναν από μαχαίρι
που έκοβε φρέσκο ψωμί.
Από τραχείς αγκώνες τα σημάδια έμειναν
που στήριζαν κεφάλια σκεφτικά.
Τώρα που στο δρόμο μας
το μέλλον Σφίγγα στέκεται και απειλεί
κατανόηση εγώ θα βρω
στου μπαλκονιού το ξύλινο, αιωνόβιο παγκάκι
με το τραυματισμένο του, κουτσό ποδάρι.
Με σεβασμό θα σκύψω το κεφάλι
για ν' αφουγκραστώ
ξύλο να τρίζει κακοπαθημένο
των γενεών μας τρίσβαθο το στεναγμό.
