Ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἐπιστημονικῆς του σταδιοδρομίας ὁ συγγραφέας τῶν κειμένων πού περιέχονται στό βιβλίο αὐτό αἰσθάνεται ὅτι συμμετέχει, μαζύ μέ πολλούς ἄλλους ἐκλεκτούς ὁμοτέχνους του, σε ἕνα ἐπιστημονικό συλλείτουργο, καί θέτει τίς πενιχρές του δυνάμεις στήν ὑπηρεσία τῆς «λειτουργικῆς ἐπιστήμης», ὅπως τήν ἐννοεῖ ὁ συγγραφέας τῶν ἀρεοπαγιτικῶν συγγραμμάτων, πού πρῶτος καί καθιέρωσε τόν ὅρο αὐτό. Ὡς τῆς «θεωρίας», δηλαδή, τῆς ἐμβάθυνσης στό νόημα τῶν λειτουργικῶς τελουμένων, προκειμένου ὁ μεγάλος θησαυρός τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, πού εἶναι ἡ Θεία Λατρεία, νά γίνει κτῆμα τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, στόν ὁποῖο καί οὐσιαστικά ἀνήκει , κατά τήν ἔννοια τοῦ ὅρου «λειτουργία».
Στόν παρόντα τόμο περιέχονται ἑπτά ἐπιμέρους λειτουργικές μελέτες, πού γράφτηκαν καί δημοσιεύτηκαν οἱ περισσότερες μέ ἀφορμή τίς διάφορες ἀκαδημαϊκές ὑποχρεώσεις τοῦ γράφοντος. Ἄν τώρα συνεκδίδονται, εἶναι διότι ὅλες ἅπτονται δύο βασικῶν στοιχείων τῆς λειτουργικῆς παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας μας, πού μποροῦν νά ἀποτελέσουν κριτήρια καί στήν ἀντιμετώπιση τῶν σύγχρονων σχετικῶν προβλημάτων της. Πρόκειται γιά τόν μορφοποιό ρόλο τόν ὁποῖο παίζουν ἑκάστοτε μέσα στή λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας τά πρόσωπα καί οἱ θεσμοί. Πρῶτον τά πρόσωπα, διότι θεμελιωτής τῆς χριστιανικῆς λατρείας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς καί διαμορφωτές της οἱ ἀπόστολοι καί ὅλοι οἱ ἄλλοι ἅγιοι πατέρες και διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας. Καί δεύτερον οἱ θεσμοί, πού σημαίνει ὅτι ἡ λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας δέν ἀποτελεῖ ἕνα συνονθύλευμα τυπικῶν στοιχείων «ἀτάκτως ἐρριμένων», ἀλλά διέπεται ἀνέκαθεν ἀπό Τάξιν, ἡ ὁποία σέ τελική ἀνάλυση προσδιορίζεται ἀπό τίς γενικώτερες ἀρχές τῆς «ἐν Χριστῷ ζωῆς».
O π. Δημήτριος Β. Τζέρπος γεννήθηκε το 1946 στα Κούρεντα Ζίτσας Iωαννίνων. Είναι αριστούχος απόφοιτος του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς Ιωαννίνων και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, της οποίας είναι επίσης αριστούχος διδάκτωρ. Έκανε επί τετραετία μεταπτυχιακές σπουδές στην Γερμανία και τη Γαλλία, όπου ειδικεύτηκε στην Λειτουργική. Το 1978 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1980 πρεσβύτερος, διακονών έκτοτε ως εφημέριος- πρωτοπρεσβύτερος στον Ιερό Ναό της Αγίας Φιλοθέης Αττικής. Το 2002 το Τμήμα Θεολογίας του ΕΚΠΑ τον εξέλεξε Λέκτορα και το 2007 αν. καθηγητή, όπου σε πτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο διδάσκει ως σήμερα το μάθημα της Λειτουργικής. Είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Λειτουργιολόγων (SOL) και έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε πλείστα συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Υπήρξε επίσης επιμελητής των λειτουργικών εκδόσεων της Αποστολικός Διακονίας, και στη συνέχεια πρώτος γραμματεύς και σταθερό μέλος της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Λειτουργικής Αναγεννήσεως, της οποίας το έργο συνετέλεσε καθοριστικά στην ανάπτυξη των λειτουργικών σπουδών στην Ελλάδα. Για την προσφορά του αυτή το 2006 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος του απένειμε "τον χρυσούν Σταυρόν του Αποστόλου Παύλου". Είναι έγγαμος με σύζυγο την θεολόγο Πολυτίμη Κατσίκα-Τζέρπου και πατέρας πέντε τέκνων.
Τα σπουδαιότερα επιστημονικά του έργα είναι τα εξής:
α) "Η ακολουθία του Νεκρωσίμου Ευχελαίου κατά τα χειρόγραφα ευχολόγια του 14ου-16ου αι." (Διδακτορική διατριβή).
β) "Εφόδιον ζωής. Η μετάδοση της Θείας Κοινωνίας στους ασθενείς που αντιμετωπίζουν κίνδυνο θανάτου. Συμβολή στην Ποιμαντική Λειτουργική".
γ) "Λειτουργική Ανανέωση. Δοκίμια λειτουργικής αγωγής κλήρου και λαού".
δ) "Ο αγιασμός της ζωής των πιστών. Μελέτες επί των Ιερών Ακολουθιών του Μικρού Ευχολογίου".
ε) "Η ώρα του θανάτου και η Ακολουθία εις Ψυχορραγούντα. Συμβολή στη μελέτη του Βυζαντινού Ευχολογίου".
Μετέφρασε επίσης στα νέα ελληνικά τα εξής βιβλία:
α) π. Αλεξάνδρου Σμέμαν, "Η Εκκλησία προσευχομένη. Εισαγωγή στη Λειτουργική Θεολογία". (Απόδοση απά τα Αγγλικά).
β) H.J. Schulz, "Η Βυζαντινή Λειτουργία. Μαρτυρία πίστεως και συμβολική έκφραση". (Απόδοση από τα Γερμανικά).
