Η άποψη ότι το συναίσθημα συμβάλλει όχι μόνο στη νοημοσύνη αλλά επίσης σε μια "γεμάτη", πλήρη ζωή αναδύεται ιδιαίτερα από τις εργασίες που έχουν γίνει για τη συναισθηματική νοημοσύνη. Η ικανότητα να παρακολουθεί κάποιος τα συναισθήματά του ή τα συναισθήματα των άλλων, να τα διαχωρίζει και να χρησιμοποιεί αυτές τις πληροφορίες για να καθοδηγεί τις σχέσεις του ή τις ενέργειές του έχει αποδειχτεί ότι είναι μια σημαντική παράμετρος της νοημοσύνης (IQ). Οι έρευνες εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες σχετικά με τη γνώση και τα συναισθήματα αποδεικνύουν την παρουσία των συναισθημάτων και την επιρροή τους σε όλους τους τομείς της μάθησης και της συμπεριφοράς.
Το άτομο, για να επιζήσει και να ολοκληρωθεί, χρειάζεται κάτι περισσότερο από το σώμα και το νου. Χρειάζεται το συναίσθημα και τη διαπροσωπική σχέση. Νεότερες ψυχολογικές έρευνες έχουν επιβεβαιώσει ότι, για να υπάρξει φυσιολογική ζωή και ανάπτυξη, το άτομο χρειάζεται κοινωνικά βιώματα και διαπροσωπικές σχέσεις με τα γύρω του πρόσωπα. Θα πρέπει λοιπόν το άτομο, παράλληλα με τις διάφορες άλλες βιοκινητικές και γνωστικές ικανότητες και δεξιότητες, να αποκτήσει την ετοιμότητα να βιώνει συναισθηματικές καταστάσεις και να διαμορφώσει τρόπους αλληλεπίδρασης με τα πρόσωπα γύρω του, οι οποίοι θα του εξασφαλίζουν θετικές διαπροσωπικές σχέσεις και ικανοποιήσεις.
Ο φόβος είναι ένα από τα βασικά συναισθήματα μαζί με τη χαρά, το θυμό και τη λύπη. Ο φόβος, γενικά, αναφέρεται σε συναισθήματα τα οποία προκαλούνται από υπαρκτούς, πραγματικούς κινδύνους, σε αντίθεση με το άγχος και τις φοβίες, που συχνά δεν προέρχονται από υπαρκτές απειλές ή κινδύνους. Ο φόβος μπορεί να προκληθεί από έκθεση σε τραυματικές καταστάσεις, από παρατήρηση άλλων ανθρώπων που εκφράζουν φόβο ή από την πρόσληψη τρομακτικών πληροφοριών. Η παρατεταμένη έκθεση σε τέτοιες καταστάσεις φόβου μπορεί να οδηγήσει σε ψυχολογικές διαταραχές.
Ο Παρασκευόπουλος Δ. Θεόδωρος είναι Σχολικός Σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στο Περιστέρι Αττικής. Από το 1985 έως σήμερα έχει υπηρετήσει στη δημόσια Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση ως δάσκαλος γενικής- ειδικής αγωγής και ως προϊστάμενος γραφείου εκπαίδευσης. Είναι διδάκτωρ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Παιδαγωγικό Τμήμα - Τομέας Ειδικής Αγωγής και Ψυχολογίας). Είναι κάτοχος διπλώματος Μεταπτυχιακών Σπουδών, (Master) με ειδίκευση στην Ειδική Αγωγή, (Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών - Παιδαγωγικό Τμήμα - Τομέας Ειδικής Αγωγής και Ψυχολογίας). Είναι κάτοχος διπλώματος Μεταπτυχιακών Σπουδών στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα (Master) "Σπουδές στην Εκπαίδευση", στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, με έμφαση στη Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων και την Εκπαίδευση Ενηλίκων. Υπήρξε μέλος Σ.Ε.Π. (Συνεργαζόμενο Εκπαιδευτικό Προσωπικό) στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (Ε.Α.Π.) στη θεματική ενότητα "Εκπαίδευση Ενηλίκων", του μεταπτυχιακού προγράμματος "Σπουδές στην Εκπαίδευση". Έχει διδάξει στο Μαράσλειο Διδασκαλείο του Πανεπιστημίου Αθηνών (Κατεύθυνση Ειδικής αγωγής), στο Διδασκαλείο του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Κατεύθυνση Ειδικής αγωγής) στη Ρόδο, όπως επίσης και σε πολλά προγράμματα επιμόρφωσης εκπαιδευτικών. Ασχολείται με την Εκπαίδευση Ενηλίκων και είναι ενταγμένος στο Μητρώο Εκπαιδευτών, το μητρώο "Εκπαίδευση Εκπαιδευτών", το Μητρώο Αξιολογητών, του Εθνικού Κέντρου Πιστοποίησης Δομών Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης & Συνοδευτικών Υποστηρικτικών Υπηρεσιών, όπως και στα αντίστοιχα μητρώα του Ινστιτούτου Διαρκούς Επιμόρφωσης Ενηλίκων (Ι.Δ.ΕΚ.Ε).
Μεταξύ άλλων έχει δημοσιεύσει τα ακόλουθα βιβλία:
"Η συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Το συναίσθημα του φόβου", εκδόσεις "Ατραπός".
- "Επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών".
- Το 2002 εξέδωσε και δημοσίευσε την έρευνα με θέμα "Απόψεις των δασκάλων για τη μοναξιά των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες και ελαφρά νοητική υστέρηση".
- "Συγκρούσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών στο χώρο του σχολείου", εκδόσεις Γρηγόρης.
Μη Διαθέσιμο
