Η ποίηση της Ήρας Φελουκατζή είναι συγχρόνως ανήσυχη και γαλήνια, βίαιη και τρυφερή. Η Ελλάδα, πανταχού παρούσα σαν μια πληγή, προσφέρει ένα διπλό πρόσωπο: ήλιος και λυκόφως. Το απόλυτο αποκαλύπτεται ξαφνικά, μέσα σε μια μυστικιστική ορμή που ξεπερνάει τις καθημερινές σχέσεις και εξακοντίζει τα ποιήματα σε ένα ονειρικό και συμπαντικό επίπεδο. Μια ποίηση που είναι κατασκευασμένη από σιωπή, από αίμα, από σκιά, από μυστικά, αλλά και από την εξέγερση του ανθρώπου μέσα στην πορεία του για την αιώνια αναζήτηση του φωτός.
Γιάννης Κόκκος
