Τ' αλφαβητάρια των στοχασμών

"ΑΝΑΤΟΛΗ":
Κάθε φορά που θα βουτάς στο παρελθόν σου
και τα χέρια σου θα βάφονται με αίμα
και τα μάτια σου θ' αναβλύζουν τις σκιές της θλίψης,
μη φοβηθείς·
μην τρέξεις·
στάσου ορθός στο σκοινί της ακροβασίας σου
και τ' αγκάθια σου
λουλούδια ευωδιαστά κάνε τα.
Κι όταν ο χειμώνας σε τυλίγει
κι όλα τα παραθύρια της ψυχής σου θαμπώνουν,
ντύσου τη δροσιά του φθινοπωρινού πρωινού·
άσε πίσω σου τις νύχτες τις απάτριδες
κι απ' τη χαραμάδα του ενεστώτα σου
άσε να μπει λίγη ανατολή.
Άξιος απόγονος του Προμηθέα αν θέλεις να λέγεσαι,
σιωπηλά τις φωτιές σου άναψε
και στόλισε με χρυσάνθεμα τις σταγόνες της βροχής
που τρεμοπαίζουν μες στο σύννεφο το περαστικό.
Κι όλος ο κόσμος δικός σου θα 'ναι τότε·
κι όλες οι θάλασσες δικές σου·
και οι πληγές δικές σου·
κι οι μουσικές δικές σου.