Τα κόμικς, ένα πολιτιστικό προϊόν της βιομηχανικής κοινωνίας, που στηρίζεται πρωτίστως στην εικόνα και δευτερευόντως στον λόγο, είναι, ταυτόχρονα, κι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, που το διαβάζεις συνήθως σπίτι σου, για να ψυχαγωγηθείς, να χαμογελάσεις ή να ξεκαρδιστείς στα γέλια, αδιαφορώντας για τους άλλους. Είναι μία καινούργια τέχνη, η 9η, που απλώνεται σ’ όλα τα αφηγηματικά είδη (περιπέτεια, φανταστικό, γουέστερν, αστυνομικό, πολεμικό, σάτιρα, κλπ.) και «αγγίζει» όλες τις κατηγορίες του αναγνωστικού κοινού (από το παιδί μέχρι τον ενήλικα και από τον απλό εργάτη μέχρι τον απαιτητικό διανοούμενο), έστω κι αν κάποιοι το κατατάσσουν στον χώρο της «υποκουλτούρας», θεωρώντας το μία ιδιαίτερη μορφή της. Είναι ένα μέσο που σε κάνει να ξεχνάς την πεζή πραγματικότητα της καθημερινής ζωής με τους καταναγκασμούς της και σε μεταφέρει σε άλλους κόσμους, του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος, εκπληκτικά όμορφους και απίστευτα ωραίους. Είναι ένα απαραίτητο όχημα, που αλαφραίνει την πληκτική ζωή και σε απομακρύνει από την ασφυκτική ατμόσφαιρα της τσιμεντένιας πολυκατοικίας ή την κόλαση του καταπιεστικού κατεστημένου.
Το βιβλίο αυτό αποπειράται να παρουσιάσει κριτικά, με μία συστηματικότητα που ποικίλλει ανάλογα με τον συγγραφέα του κάθε άρθρου, ορισμένα από τα κόμικς που κυκλοφόρησαν ή κυκλοφορούν στη χώρα μας. Η επιλογή τους καθορίστηκε από την προσωπική αγάπη του συντάκτη και επιμελητή του απέναντι σ’ αυτά, και ομιλεί για κόμικς όπως (κατ’ αλφαβητική σειρά) το Αστερίξ, το Κόναν ο βάρβαρος, το Κόρτο Μαλτέζε, το Λούκυ Λουκ, το Ποπάυ, το Σούπερμαν, το Ταρζάν, το Τεντέν και το Φλας Γκόρντον. Ή, αν θέλετε, για τόσους ήρωες των κόμικς όσους δηλώνει ο αριθμός της τέχνης που τα αντιπροσωπεύει.
Ο Δημήτρης Κολιοδήμος ασχολείται με τον κινηματογράφο από το 1975, στην αρχή ως σκηνοθέτης δύο μικρού μήκους ταινιών, στη συνέχεια ως αρθρογράφος και κριτικός σε περιοδικά και εφημερίδες, συντάκτης ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών (στην ΕΡΤ), συγγραφέας ή επιμελητής βιβλίων. Εμπνευστής και βασικός συντάκτης της ετήσιας έκδοσης-αλμανάκ της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), "Κινηματογράφος", της οποίας είναι τακτικό μέλος από το 1978 και έχει διατελέσει γενικός γραμματέας και μέλος του ΔΣ της. Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Ακόμα, έχει διατελέσει μέλος της επιτροπής των Κρατικών Βραβείων Κινηματογράφου, του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Κινηματογραφίας και του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Δίδαξε ιστορία του κινηματογράφου στην κινηματογραφική σχολή Αθανασίου Παπαντωνόπουλου, μεταξύ 1985-1989. Επί είκοσι χρόνια εργάστηκε στην τηλεόραση, όπου διετέλεσε επί μακρόν διευθυντής προγράμματος του Star Channel και διευθυντής τηλεόρασης του Σκάι TV. Είναι συμπαραγωγός της ταινίας "Deep End" (2008), σεναριογράφος και συμπαραγωγός της τηλεοπτικής σειράς "Το σινεμά γυμνό" (2009), και της ομότιτλης ταινίας (2010), και executive producer της ταινίας "Ο θάνατος που ονειρεύτηκα" (2010). Τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας "Παρασκευή+13", έχει γράψει, μεταξύ άλλων, τα βιβλία: "The Greek Filmography: 1914 through 1996" (1999), "Λεξικό ελληνικών ταινιών: από το 1914 μέχρι το 2000" (2001· 2011), "Ο κόμης Δράκουλας στην οθόνη" (2004), "80 χρόνια ξένος κινηματογράφος στην Ελλάδα" (2005), "Η λατρεία του αίματος" (2006), "Η Ελλάδα μετά τα μεσάνυχτα" (2007) και "Cineλόγιο" (2008).
