Μια παλιά αντλία ζωντανεύει και το παραμύθι ξεκινά. Παραμύθι αληθινό, σαν την αφήγηση ενός παππού για όσα έζησε στα μικράτα του. Μέσα από την αφήγηση, παίρνει ζωή η ιστορία, για το Βελεστίνο, τις Φερές, την Θεσσαλία. Μπροστά από τα μάτια μας παρελαύνουν Θεοί και Βασίλισσες, ήρως και παλικάρια, τα χρόνια της σκλαβιάς και της κατοχής, ο Ρήγας.
Επειδή ιστορία δεν είναι αυτό που γράφεται στα βιβλία. Είναι αυτό που είναι γραμμένο στις πέτρες και στο χώμα και στα λιθάρια που απέμειναν. Στη γη, που ρούφηξε τη χαρά, την αγωνία και το αίμα των ανθρώπων. Ιστορία είναι αυτό που είναι χαραγμένο στην καρδιά μας. Κι αν σκύψετε και ακουμπήσετε το αυτί στο χώμα της Υπέρειας Κρήνης, θα ακούσετε τις φλέβες της γης να χτυπούν ακόμη.
