Ο αιφνίδιος θάνατος ενός φίλου, του Μάνου, επιστρατεύει τον συγγραφέα στην παρουσίαση μερικών ετερόκλητων σημειωμάτων του που του άφησε ο μακαρίτης (προφανώς χωρίς να έχει ρίξει την τελευταία ματιά - αφού ήταν αμφίβολη και η πρόθεσή του να τα δει δημοσιευμένα). Πρόκειται για κείμενα μουσικολογικά, αισθητικά αλλά και άλλα, πιο καθημερινά -ενίοτε χιουμοριστικά- στα οποία -όσα επιλέγει- διακρίνει ο Μ. Δ. Μ. μιαν «εσωτερική συνέχεια». Θυμάται..., αφηγείται την κοινή -μα και συχνά αντιθετική- πορεία τους, συμπληρώνει μερικές εγγραφές «ημερολογίου» και ιδιαίτερα, προσπαθεί να συναντήσει τη σκέψη του φίλου του σ' εκείνα τα χρόνια, όταν ήταν παρούσα και επιτακτική η αίσθηση της επερχόμενης κατάρρευσης του πολιτισμού: τα χρόνια του Mahler· και λίγο μετά, όταν κορυφαίοι δημιουργοί έδιναν, λαχανιασμένοι, τα τελευταία λεπτουργήματα, πριν να λήξει οριστικά, με την κορύφωσή της, η εποχή της αναζήτησης του Ωραίου και του Αληθινού (κάτι που συνέβη, όπως πίστευε ο Μάνος, γύρω στα μισά του αιώνα μας, ή και λίγο πιο πριν...).
Ο Μιχάλης Δ. Μανωλίδης γεννήθηκε το 1940 στην Αθήνα όπου και σπούδασε νομικά. Έλαβε το πτυχίο του το 1962 και από το 1965 άρχισε να δικηγορεί. Τα βιβλία που έχει εκδώσει είναι τα "Ισόβια του Θεοτόκη", 1994, "Τα χρόνια του Mahler", 1997, "...και, ίσως, σ' αγαπώ παράφορα!", 2001, "Νίκη, εντελώς προσωπικό", 2006, και "Η πορεία του ρομαντισμού", 2006 κ.ά. Έχει δύο παιδιά και δύο εγγόνια.
