«Η δημοκρατία είναι μια πανταχόθεν αναγνωρισμένη, ύψιστη έννοια, ενδεχομένως η κατεξοχήν της δυτικής νεωτερικότητας. Ωστόσο, η υπαρκτή δημοκρατία είναι επίσης ένα σύστημα οριοθετήσεων, κοινωνικών αποκλεισμών αλλά και κατάργησης των οικολογικών ορίων».
Με φόντο αυτή την άποψη, ο Γερμανός κοινωνιολόγος Στέφαν Λέσσενιχ μας παρουσιάζει μια διαφορετική εξιστόρηση της δημοκρατικής εξέλιξης κατά τον 20ό αιώνα, η οποία ανατρέπει το σύνηθες κανονιστικό αφήγημα για τη δημοκρατία. Ο Λέσσενιχ παρομοιάζει το δημοκρατικό πολίτευμα με «δίκοπο μαχαίρι», καθώς παράλληλα με την κατοχύρωση δικαιωμάτων εμφανίζονται διαρκώς νέοι αποκλεισμοί και αποκλεισμένοι.
Στο πλαίσιο αυτό, ο συγγραφέας αναδεικνύει τις προοπτικές για μια αλληλέγγυα, συμπεριληπτική και βιώσιμη δημοκρατία.
