Σαν κλασικό κείμενο υπαρξιακής εγρήγορσης, το Τάο Τε Τζινγκ απαιτεί υπομονετική αφομοίωση από εκείνον που το πλησιάζει. Διηθεί, τότε, τη ζωή με την ατμόσφαιρά του, στο συνειδητό και υποσυνείδητο μέρος της, ενσταλλάζει στα τρίσβαθα του θυμικού την ανάγκη της αφοσιωμένης εστίασης της προσοχής. Σε κείνον που αφιερώνεται στην εμβάθυνσή τους, τα ποιήματα επιτρέπουν ένα άπλωμα στην άμεση βίωση της δημιουργίας.
