Σαν κλασικό κείμενο υπαρξιακής εγρήγορσης, το Τάο Τε Τζινγκ απαιτεί υπομονετική αφομοίωση από εκείνον που το πλησιάζει. Διηθεί, τότε, τη ζωή με την ατμόσφαιρά του, στο συνειδητό και υποσυνείδητο μέρος της, ενσταλλάζει στα τρίσβαθα του θυμικού την ανάγκη της αφοσιωμένης εστίασης της προσοχής. Σε κείνον που αφιερώνεται στην εμβάθυνσή τους, τα ποιήματα επιτρέπουν ένα άπλωμα στην άμεση βίωση της δημιουργίας.
Ο Λάο Τσε, ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους τής Κίνας, γεννήθηκε το 604 π.Χ. στα χωράφια έξω από το χωριό Κουέι Τε της επαρχίας Χο Ναν, και χρημάτισε γραμματικός του αυτοκράτορα και Φύλακας των Αρχείων της Αυλής στη Λουγιάνγκ. Απαυδισμένος απ' τη διαφθορά και την κακία των αυλικών, γέρος πια, εγκατέλειψε το βασίλειο και κατευθύνθηκε δυτικά. Πριν όμως χαθεί για πάντα, άφησε στον φύλακα ενός ορεινού περάσματος ολόκληρη τη σοφία που αποκόμισε από τη ζωή με τη μορφή ενός μικρού βιβλίου. Έτσι γεννήθηκε το "Τάο Τε Τσινγκ", το ιερό βιβλίο του Τάο και του Τε, που θα κατακτούσε ολόκληρη την Κίνα και θα γινόταν, μαζί με το "Κόκκινο Βιβλιαράκι" του Μάο και τα "Ανάλεκτα" του Κομφούκιου, το πιο πολυδιαβασμένο βιβλίο, όχι μόνο στην αχανή αυτή χώρα αλλά και στον κόσμο ολόκληρο.
