Καλό το κωλοβάρεμα, δε λέω.
Ιδίως άμα έχεις υποχρεώσεις ν’ ανταποκριθείς κι εκκρεμότητες να διευθετήσεις, και σε πιάνει το άγχος και το στρες και δε γουστάρεις με τίποτα, το κωλοβάρεμα είναι σωτηρία. Άμα έχεις και να χαζεύεις, δεν υπάρχει πιο ωραίο πράμα, ξέρω τι λέω, μια ζωή έτσι την πέρασα.
Τώρα στα γεράματα όμως, που ούτε υποχρεώσεις έχω ούτε εκκρεμότητες ούτε άλλο δυσάρεστο να υποστώ έχω, το χάζι μου ’μεινε μόνο για χαρά, να δίνει και νόημα στο κωλοβάρεμα. Και νά κάτι η όραση θολώνει, νά κάτι η ακοή βαραίνει, για τρεξίματα και σάλτα να μη μιλάω, για "δραστηριότητες" καθόλου, και για συμπέρασμα, πάει το χάζι. Και για πιο συμπέρασμα, χρειάζομαι ένα χόμπι για το φινάλε, αλλιώς δε βγαίνει. Άσε που "κάθε άντρας πρέπει να έχει το χόμπι του για να ξεχωρίζει από τους άλλους", το είχε πει μια φορά ο μπαμπάς, ότι το έλεγε ο φίλος του, ο ψυχίατρος.
Ο Πέτρος Αυλίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1955. Τελείωσε την ιατρική το 1979 και ζει στο Βερολίνο από το 1980. Εργάστηκε ως ψυχίατρος από το 1980 μέχρι το 1998. Γράφει από το 1989. Το "Λοβαφερινσορτκάτς - ψιλοκομμένο πάθος" (Γαβριηλίδης, 1999), είναι το πρώτο του βιβλίο. Κυκλοφόρησε με το ψευδώνυμο Λευτέρης Κεΐζης. Το 2002 έκανε στον ραδιοφωνικό σταθμό 88,5 της Θεσσαλονίκης την εκπομπή "Μπιγκ Σίτι Νόις" ως ντιτζέι Γκολ. Επρόκειτο περί μουσικών σετ από διάφορα κλαμπ του Βερολίνου, που είχε συλλέξει την μετά "Τείχος" εποχή. Διηγήματα και κείμενά του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά "Δρομολόγια", "Κωπηλάτες" και "Άθενς Βόις".
Μη Διαθέσιμο
