Τέσσερις ώρες αγκαλιά - Σαν πασχαλινά διηγήματα, Μαρίας εγκώμιον - Σαν χριστουγεννιάτικα διηγήματα

"Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ": Καμιά φορά γράφει: ΙΑΤΡΕΙΟ ΜΙΚΡΩΝ ΖΩΩΝ. Με κεφαλαία. Και δεν ξέρεις αν λέει Ζώων ή Ζωών, μήπως μπορούμε να πηγαίνουμε και τις μικρές ζωές μας για σέρβις, στον κτηνίατρο. Μήπως χωράμε κι εμείς στο Θαυμαστό Κόσμο των Ζώων, και δεν είμαστε και τόσο κτήνη, αλλά Ζώα της Προκοπής, χωρίς όλ' αυτά τα άγρια ένστικτα των ανθρώπων, των ανθρωποειδών. Καμιά φορά σκέφτομαι τι ζώα είμαστε, τι θηρία, όπως το σκεφτόσαστε, στοιχηματίζω, κι εσείς, νεοναζί και μη, αμερικάνοι και μη. Γιατί κι αυτοί θα 'χουν, δεν μπορεί, μια ώρα της ημέρας να σκέφτονται, και, δεν μπορεί, θα περνάει κι απ' τα δικά τους τα μυαλά μια ιδέα-ιδέα, ιδέες. Γιατί κι εμείς έχουμε μια ώρα της ημέρας τέτοια, περισυλλογής, μόνο που δεν μπορούμε πια να τη βρούμε, να τη συλλέξουμε. Κάπου μας κρύβεται, μα δεν ξέρω πού.