Δεκατρείς ποιητικές ιστορίες που προσπαθούν ν’ ανοίξουν διάλογο με την πραγματικότητα, αλλά συνήθως αστοχούν και ύστερα παραμένουν μετέωρες και ατελείς. Σαν να τους λείπει κάτι, σαν να είναι διαρκώς κάτι λάθος. Τις λίγες φορές που καταφέρνουν την επικοινωνία, παρασημοφορούνται την ψευδαίσθηση της κανονικότητας. Η συνειδητοποίηση αυτής της ψευδαίσθησης είναι που κινητοποιεί μια μικρή σειρά εγκλημάτων. Το Τετράδιο παράπλευρης επιβίωσης δεν αποτελεί τίποτ’ άλλο από μια προσπάθεια ταυτοποίησης αυτού του λάθους, που είναι και το μόνο που επιβιώνει μετά το πέρας των ιστοριών.
