Οι μαχητές του 1940 έκαναν το καθήκον τους, αλλά στη συνέχεια έρχονται στα μεταπολεμικά χρόνια οι ευθύνες για μεγάλες εθνικές εκκρεμότητες για τους 7976 ήρωες, που έπεσαν στα πεδία των μαχών στη Βόρειο Ήπειρο και παραμένουν ακόμη χωρίς τάφους και χωρίς μνημείο.
Τους τάφους και τα μνημεία δεν τα χρειάζονται πλέον οι μαχητές εκείνοι που έστω και άταφοι πέρασαν στην Αθανασία. Τους τάφους και τα μνημεία τους χρειάζονται τα παιδιά των πεσόντων, οι συγγενείς τους, όλοι εμείς γιατί είναι δικοί μας άνθρωποι. Τους χρειαζόμαστε για να γίνουν όλα αυτά, που δεν έγιναν. Για να κάψει το λιβάνι, ν’ ανάψει το κερί, ν’ αποτεθεί ένα στεφάνι για να κάνουμε το ελάχιστο χρέος μας ως έθνος.
Οι ήρωες δεν απαιτούν, αλλά περιμένουν. Δεν διαμαρτύρονται που παρέμειναν άταφοι 80 χρόνια στη Βόρειο Ήπειρο. Περιμένουν εμείς, οι επιγενόμενοι, να κάνουμε το καθήκον μας. Να πράξουμε τα στοιχειώδη, που επιβάλλουν τα πανάρχαια έθιμα μας, τον ιδιαίτερο σεβασμό στους νεκρούς. Να θυμηθούμε το «νεκρούς θάπτειν, νεκρούς μη υβρίζειν». Οι ήρωες περιμένουν να ανταποκριθούμε στις θρησκευτικές, εθιμικές και εθνικές μας υποχρεώσεις, να κάνουμε το ιερό μας καθήκον, όπως το επιτάσσει η ιστορική μας κληρονομιά. Δεν αρκούν οι τυπικοί πανηγυρικοί λόγοι, οι δοξολογίες, οι παρελάσεις, η κατάθεση στεφάνων κάθε 28η Οκτωβρίου.
Επιτακτική προβάλλει η ανάγκη να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες τους για μια Ελλάδα ελεύθερη και περήφανη.
Οι ήρωες έγραψαν τη δική τους ιστορία για την πατρίδα, πάνω στα λαγκάδια, στα βουνά, στους κρημνώδεις βράχους της Βορείου Ηπείρου. Πότισαν τη γη με αίμα και δάκρυ. Για τους πεσόντες στους αγώνες του έθνους ο Στρατηγός Μακρυγιάννης αναφέρει:
[…] Πατρίδα να θυμάσαι εσύ αυτούς όπου για την τιμή και την ελευθεριά σου δεν λογάριασαν θάνατο και βάσανα. Και αν εσύ τους λησμονήσεις θα τους θυμηθούν οι πέτρες και τα χώματα, όπου έχυσαν αίμα και δάκρυα […].
Γ . ΣΟΥΡΛΑΣ
Ο Γεώργιος Σούρλας γεννήθηκε σιο Βελεστίνο Μαγνησίας. Είναι γιατρός, διδάκτωρ οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Είναι παντρεμένος με την Παναγιώτα Μητσογιάννη, καθηγήτρια φιλολογίας, και έχουν ένα γιο, τον Γιάννη.
Διετέλεσε Πρόεδρος της ΕΡΕΝ Βορ. Ελλάδος επί Παναγιώτη Κανελλόπουλου, Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Θεσσαλονίκης και ίδρυσε τη Νέα Δημοκρατική Φοιτητική Κίνηση (ΝΔΦΚ) στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Το 1981 πολιτεύτηκε για πρώτη φορά με τη ΝΔ και από τότε εξελέγη βουλευτής οκτώ (8) φορές (εκλογικές αναμετρήσεις 1981, 1985, Ιούνιος 1989, Νοέμβριος 1989,1990,1993,1996, 2004).
Είναι ο βουλευτής που εξελέγη τις περισσότερες φορές στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από τον νομό Μαγνησίας και έχει τα περισσότερα χρόνια κοινοβουλευτικής θητείας. Στις εκλογές του Ιουνίου 1989 εξελέγη πρώτος σε όλη την Ελλάδα με ποσοστό 45% σε σταυρούς προτίμησης. Εξελέγη πολλές φορές μέλος της ΚΕ της ΝΔ, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της, καθώς και της Εκτελεστικής Επιτροπής της, στην οποία το 1989 κατέλαβε την πρώτη θέση.
Την περίοδο 1990-1992 διετέλεσε υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Από το 2002 είναι Πρόεδρος του Αντιναρκωτικού Μετώπου.
Το 2004 εξελέγη Β΄ Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ορίστηκε Πρόεδρος της Επιτροπής Δεοντολογίας του, των Επιτροπών Ομάδων Φιλίας, καθώς και Πρόεδρος της Επιτροπής για την ΠΑΔΕΕ (Παγκόσμια Διακοινοβουλευτική Ένωση Ελληνισμού).
Είναι Πρόεδρος του Ινστιτούτου Διαβαλκανικής Συνεργασίας "Ρήγας Βελεστινλής" και του Ινστιτούτου "Giorgio de Chirico - Κέντρο Σπουδών και Έρευνας" του Βόλου.
