"Ο Πιερ Άντον παράτησε το σχολείο τη μέρα που συνειδητοποίησε πως τίποτα δεν άξιζε τον κόπο, αφού έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν είχε σημασία. Οι υπόλοιποι μείναμε. Και παρά τη φιλότιμη προσπάθεια των δασκάλων μας να συμμαζέψουν την τάξη και τα μυαλά μας μετά τη φυγή του Πιερ Άντον, εμείς συνεχίσαμε να σκεφτόμαστε τον Πιερ Άντον. Ίσως γι' αυτό να εξελίχθηκαν όλα έτσι όπως εξελίχθηκαν".
Η δανή συγγραφέας Janne Teller ανατέμνει με αλληγορική διάθεση και χειρουργική ακρίβεια την υπαρξιακή αγωνία της όχι και τόσο τρυφερής προεφηβικής ηλικίας σ' ένα πολυβραβευμένο βιβλίο που δίχασε τη λογοτεχνική κοινότητα όταν κυκλοφόρησε το 2010 και ήταν για χρόνια απαγορευμένο στις βιβλιοθήκες αρκετών ευρωπαϊκών χωρών.
