C’est un berceau, c’est un bateau pour un voyage immobile.
En passagere beante et ligotee dans la symetrie glacee.
Fixant les horizons avec des prunelles de buee.
Encaisser ce qu’il est impossible d’empecher.
Είναι μια κούνια, είναι ένα πλοίο για ένα ακίνητο ταξίδι.
Σαν μια επιβάτης ορθάνοιχτη και δεμένη στην ψυχρή συμμετρία.
Καρφώνοντας τους ορίζοντες με τις κόρες θολωμένες.
Να δέχεσαι ό,τι είναι αδύνατο να αποτρέψεις.
Η Marie-Pascale Oppliger γεννήθηκε στη Ρομανδία της Ελβετίας το 1964 και έχει μια κόρη ενήλικη πλέον. Από το 2014, ζει στην Ελλάδα. Έχει σπουδάσει Διατροφολογία-Διαιτολoγία και Μουσική Παιδαγωγική. Σήμερα διδάσκει στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Έχοντας, επαγγελματικά, έντονη πολιτιστική δράση, έχει συμμετάσχει, μεταξύ άλλων, στην ελβετική εθνική έκθεση Expo.02, έχει γράψει και σκηνοθετήσει αρκετά μουσικά έργα, ορισμένα από αυτά με ελληνική παραδοσιακή θεματολογία (Hellas, Φεγγαράκι μου λαμπρό) και έχει συνθέσει μουσική για θεατρικές παραστάσεις (Θέατρο Play Back, Die Mitschuldigen του Goethe, κα.), καθώς και για την ταινία μικρού μήκους Tango.
