ΚΑΙ ΟΜΩΣ Ο ΓΛΑΡΟΣ
ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΤΗΝ ΑΥΓΗ
Μεθυσμένο το κεφάλι μου
Σκάλωσε η μορφή σου μέσα του
Και αρνείται επίμονα να φύγει
Με κυνηγάς παντού, όπου και εάν πάω
Τα χρώματα τα αζωγράφιστα
Πλέκεις μέσα στη ματιά σου
Εκείνης της αυγής – θυμάσαι;
Κι εγώ διαπράττοντας πάλι την ύβριν
Βουτάω μέσα της
Και προσπαθώ να σε αγκαλιάσω
Όσο διαρκεί το συννεφοπερπάτημά σου
Μα τη στιγμή που η ασεβής
Μια χαραμάδα σαν να διακρίνω
Για να τρυπώσω για λίγο στα έγκατά σου
Εσύ πετάς πια πέρα στο Γαλάζιο
Βάφοντας με χρυσόσκονη τα φτερά σου.
Η Εύα Σταματοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Έχει ζήσει μεταξύ Αγρινίου, Λονδίνου και Στουτγάρδης. Είναι απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών και πτυχιούχος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Ζει και εργάζεται ως ελεύθερα απασχολούμενη μεταφράστρια στη Μικρή Μαντίνεια της Μεσσηνίας. Το "Της ψυχή μου αναλλοίωτο φως" είναι η πρώτη ποιητική συλλογή της.
