Το έργο αυτό αφορά τόσο το σχολικό βιβλίο όσο και την ανάγνωση. Στα πρώτα κεφάλαιά του αναλύεται ιστορικά, ανθρωπολογικά και κοινωνιολογικά η ανάγνωση και οι σε κάθε εποχή αναγνωστικές πρακτικές (όπως π.χ. αυτή της μεγαλόφωνης ή της σιωπηρής ανάγνωσης) και εξετάζεται η ιδιαίτερη αξία που απολαμβάνει το βιβλίο και η ανάγνωση στη Δύση, μετά την ανακάλυψη της τυπογραφίας. Στα επόμενα κεφάλαιά του αναλύεται ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν οι μαθητές τα κείμενα των σχολικών βιβλίων και μαθαίνουν το περιεχόμενό τους, ενώ θίγονται και όλες οι παράμετροι που αφορούν τη σχέση των μαθητών μ'αυτά τα βιβλία, αλλά και το τι κατανοούν και τι μαθαίνουν απ'αυτά. Επιπλέον, αφού γίνει μια αναφορά στην ιστορία της χρήσης των σχολικών εγχειριδίων, εξηγείται πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος τους στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού μας συστήματος και της κυρίαρχης στο Σχολείο διδακτικής μεθοδολογίας.
Η σχέση όμως μεταξύ σχολικού βιβλίου και μαθητή, διαμεσολαβείται από το διδάσκοντα. Έτσι για να μελετήσουμε τη σχέση των μαθητών με το περιεχόμενο των σχολικών εγχειριδίων, με πληρότητα, πρέπει να εστιάσουμε όχι μόνο στο λόγο/discourse του σχολικού βιβλίου, αλλά και στο διδακτικό λόγο/discourse του εκπαιδευτικού, αφού στο σχολικό μας σύστημα ο λόγος του τελευταίου συναρτάται πάντα με το λόγο του πρώτου. Οπότε η καινοτομία αυτού του συγγράμματος, έγκειται στο ότι προσεγγίζει το λόγο των σχολικών βιβλίων, όχι μόνο ως προς τον εαυτό του, αλλά και ως προς το λόγο όσων τα διδάσκουν.
Ο Γιώργος Μπίκος γεννήθηκε τo 1967 στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, δημόσια διοίκηση και δημόσια πολιτική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κοινωνιολογία στο Πάντειο, παιδαγωγικά στη ΣΕΛΕΤΕ, ενώ απέκτησε και διδακτορικό από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου, ασχολούμενος με τη διδασκαλία των πολιτικών επιστημών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων των μαθημάτων πολιτικής εκπαίδευσης και τη μαθησιακή σχέση των μαθητών με τα εγχειρίδια αυτά.
Διδάσκει από το 1998 στη δημόσια Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ενώ έχει διδάξει στο ΤΕΙ Αθήνας και από το 2009 στην ΑΣΠΑΙΤΕ Αθήνας.
Μέχρι το 1998 ασχολούνταν επαγγελματικά με τη διδασκαλία της μουσικής και το 1992 κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο "Πλήρης μέθοδος αρμόνιου" από τις εκδόσεις Ερμηνευτική.
Έχει μετάσχει σε περισσότερα από είκοσι συνέδρια -αρκετά από τα οποία, διεθνή- ως εισηγητής, ασχολούμενος με θέματα κοινωνιολογίας, πολιτικής επιστήμης και εκπαίδευσης.
Μια εκτενής εργασία του σχετική με την ανάλυση της διοικητικής λογοτεχνίας έχει συμπεριληφθεί στον συλλογικό τόμο με τίτλο "Το κράτος στον 21ο αιώνα", που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ειδική Εκδοτική το 2001.
